Nonnetjes nest kuikens

Kuikens slot

Sinds vanmorgen 9:30 uur maken de 6 kuikens de Wittsee voortaan onveilig. Het vangen lukte ook zonder de vijver leeg te laten lopen door ze naar het hogere deel van de ren, waar Bob een paar maanden heeft gezeten, te drijven en die achter me af te sluiten.
Het vangen nam ongeveer 10 tot 15 minuten in beslag, vooral omdat het struikgewas daar nogal dicht geworden was en ze daardoor moeilijk te zien en te pakken waren. Met 3 kuikens in elk van de twee reisboxen zijn we naar de Wittsee gereden.
Bij het vrijlaten gingen er 3 eerst het water in om daarna op te vliegen en te maken dat ze bij ons uit de buurt kwamen, de andere 3 vlogen meteen op. Eéntje daarvan was extra ambitieus en maakte een enorme en hoge ronde waarna hij uit het zicht verdween. De anderen verdeelden zich over het meer maar waren ook zo ver weg dat we ze niet meer konden zien. We zagen alleen aan het opspattend water waar ze landden. Bij het weggaan zagen we er nog 2 zwemmen, eéntje daarvan waste zich al.
De rest was niet meer te zien. Dat meer is heel groot en er zwemmen veel verschillende watervogels (waterhoenders, meerkoeten, wilde eenden, futen, talingen en meer).
We kunnen natuurlijk alleen maar duimen dat alles goed met ze zal gaan maar ik heb er vertrouwen in. Ze gedroegen zich al zoals wilde Nonnetjes betaamt en dat is een uitstekend uitgangspunt.
En hiermee is voor mij het behoorlijk hectische broedseizoen 2013 officiëel afgelopen. Het ging weer niet van een leien dakje. Hé, hé. Even rust. :)

Kuikens 32

Volgende week gaan de kuikens waarschijnlijk naar die prachtige plek net over de grens in Duitsland (Wittsee). Ze zijn nu helemaal klaar. Ze vliegen dat het een lieve lust is en zitten vaak met z'n allen op de hogere plekken in de ren en duiken vandaar weer in het water. Nu ze uitgegroeid zijn kan ik zien dat het 3 mannetjes en 3 vrouwtjes zijn. De mannetjes zijn namelijk ietsje groter. Dat zie je alleen als ze allemaal bij elkaar zwemmen want het verschil is niet groot. Maar net groot genoeg.
De kleinste van de binnenkuikens is dus ook een vrouwtje. Ze was wat langzamer met de vleugels dan de anderen maar het scheelde maar een paar dagen. En nu is ze niet meer te onderscheiden van de andere vrouwtjes.
De troep vreet zich behoorlijk vet want er gaat zo'n 450 gram bus korrels door in een dag. De winter nadert natuurlijk en waarschijnlijk houden ze rekening met lange afstandsvluchten. Als de genetische programmering zegt dat ze naar Siberië moeten doen ze dat ook.
Vandaar dat ik niet wacht tot oktober. Ze moeten eerst eens wennen aan het zelf voedsel zoeken en het aanbod is waarschijnlijk groter in September. Het gaat ze lukken want ze doen al niets anders dan zoeken, aan de planten trekken, insecten vangen en algen van de kant pikken.
Er is heel wat bedrijvigheid op de vijver de hele dag. Ik zou ze deze week al hebben losgelaten maar dat lukt niet qua tijd. 's Morgens is de beste tijd om dat te doen want dan hebben ze nog het grootste deel van de dag om te verkennen en te wennen.
Dat is nog een hele operatie want je moet ze toch eerst zien te vangen. Waarschijnlijk laat ik eerst de vijver leeglopen want in het diepe water kan ik dat vangen wel vergeten.

Kuikens 31

Het is nu wel duidelijk. De timing was helemaal goed. Alle Nonnetjes gaan met elkaar om zoals dat hoort. Vaak zitten alle kuikens samen op de kant terwijl pa en moe gewoon rondzwemmen. Geen stress meer, behalve tijdens de gekke 5 minuten als alle kuikens als wilden door het water raggen, duikend en half vliegend. Ze zijn conditie aan het opbouwen voor het vliegen. Als het moet kunnen ze dat al maar ook bij de wilde eenden en ganzen zie je de jongen van dit jaar steeds vaker in groepjes een rondje vliegen om kracht op te bouwen. Ik ben blij dat het allemaal toch gelukt is want dat had ik dit keer niet verwacht. De binnenkuikens zijn geïntegreerd en zijn niet meer van de buitenkuikens te onderscheiden. Ze zijn ook helemaal niet zwakker. Ze komen prima mee. Ik heb het opblaasbadje leeg laten lopen en opgeruimd en langzamerhand ruim ik de emmers, schepjes en schoonmaakspullen op die allemaal nodig waren toen de binnenkuikens nog binnenkuikens waren.
De kooi laat ik nog even staan en het noodvijvertje van Bob ook. Met 8 Nonnetjes kan er altijd wat mis gaan. Maar ik denk dat het niet meer nodig is (afkloppen!!!) De volgende blogpost zal waarschijnlijk gaan over het vrijlaten van de kuikenschare. Over een week of twee denk ik. Tot dan! :)

Kuikens 30

Dit was het beeld van vanmorgen. Dát is wat ik wil zien. Ik kan de kuikens niet meer uit elkaar houden maar denk dat die twee rechtse op de steiger de binnenkuikens zijn omdat die elkaar nog wel vaker opzoeken. Bob, het grote mannetje zit op het trapje. Welke nu moeder is kan ik alleen zien als ze op de kant zit want dan zie ik de ring. Verder is het gokken. Ze is iets alerter dan de kuikens maar dat wordt ook rap minder. De vrede is redelijk terug op de vijver. Heeft ook lang genoeg geduurd. Als ze nu vliegoefeningen doen is het nog steeds gespetter en geplons maar ze doen het allemaal en ze zitten niet meer de hele tijd achter elkaar aan. Mooi. Missie volbracht "STAND DOWN!" Nu is het wachten totdat ze kunnen vliegen en dan mogen ze gaan.

IMG_9392s

Kuikens 29

Misschien is het nog te vroeg om er wat van te zeggen maar langzaam lijkt de rust terug te keren op de vijver. Bob en de binnenkuikens hebben regelmatig in de clinch gelegen met de gevestigde orde (mam en de buitenkuikens) en hebben klappen gekregen en uitgedeeld. Ik kan de binnenkuikens nog onderscheiden van de anderen omdat ze er nooit naast liggen maar ze worden steeds meer getolereerd en de afstanden worden al kleiner. Nena heeft eigenlijk onmiddellijk de slagpennen laten vallen. Dat is wat de vrouwtjes doen als de broed definitief voorbij is. Ze geeft het dus op. Bob was al slagpenloos want die was al langer in de rui en ziet er ondertussen ook uit als alle anderen. Ik heb de laatste dagen de jaloezieën dicht gehad en de muziek wat harder gezet want ik vind het niks al die ruzie op het water. Maar ja. Het is voor een goed doel. Ik heb een paar keer bij de poort gestaan om te kijken of de binnenkuikens er weg willen maar ze gedragen zich nu al als de anderen en vluchten het water op als ik aankom. Geen enkele poging om de ren te verlaten. Een goede zaak eigenlijk. Eén van de binnenkuikens is trouwens blijkbaar een woerd en eén van de buitenkuikens ook. Vandaar het grootte verschil denk ik. De rest zijn vrouwtjes als je het mij vraagt. Minder agressief en meer ontwijkend dan de mannetjes. Bob zet beide mannetjes regelmatig op de plek maar krijgt dan wel op zijn falie van Nena. De veren van de binnenkuikens, vooral die van de staart, zijn al niet zo netjes meer als ik ze had afgeleverd maar dat hoort er ook bij. Het is me allemaal wat. Nonnetjes. Rare vogels.

Kuikens 28

Vandaag was het zover. Ik heb de twee binnenkuikens vanmorgen vroeg op de grote vijver gelaten en ze komen, als het goed is, niet meer naar binnen. Bob heb ik tegelijkertijd vrijgelaten uit zijn gedeelte. Die zie ik nu pas op de vijver duiken want hij heeft zich de hele dag wijselijk niet laten zien. Er was veel gejaag en gespetter maar ik heb met opzet niet gekeken :) Dat is niks voor een pleeg. Ze moeten het onderling uitvechten en net als met kippen wordt er nu een nieuwe pikorde vastgesteld. Op dit moment zitten mams en de vier buitenkuikens op de kant. Mam zit strategisch tussen het kwartet en het vreemde duo in, dat ook op de kant ligt. Bob zwemt rond en duikt dat het een lieve lust is aangezien hij dat een 2 en een halve maand nauwelijks heeft kunnen doen. Nena wil hem van het water af hebben als haar kwartet op de vijver zit maar nu laat ze hem begaan. De strijd is, denk ik, nog niet gestreden maar er is in ieder geval een rustpauze ingelast. Spannend hoor. Voor mij ook. Ik duim maar dat het allemaal goed komt en dat ik morgen geen dooie nonnetjes moet gaan vissen. Ik heb even aan de poort gestaan om te zien of het dwalende duo naar me toe kwam maar dat deed ze niet. Dus wellicht heb ik dit goed getimed. We zullen zien. Dit geeft het duo de kans om te verwilderen wat natuurlijk de bedoeling is als je ze vrij wilt laten.

Kuikens 27

Ik heb vanmorgen een half uur bij de twee kuikens op de zandbakvijver gezeten en kan nu officieel niet meer zien of er eéntje groter is dan de ander. Aan het gedrag kan ik ze nog uit elkaar houden want de kleinste is tammer, komt dichterbij en zwemt onder mijn hand door als ik die in het water houd. De grotere deed dat al een tijdje niet meer. Die neemt langzamerhand steeds meer afstand van de mens. Al is hij nog niet bang voor me op de vijver, buiten de vijver blijft hij op veilige afstand.
Aan de andere kant heeft die als eerste in de gaten waar de oprit bij de zandbakvijver voor bedoeld is, namelijk om helemaal zelf in de vijver te komen. Ik heb het ding al verplaatst tegen de muur omdat ze er omheen en overheen liepen maar het nooit gebruikten zoals het de bedoeling was. Nu snappen ze het dus wel. In ieder geval eéntje. Die ander is nog wat achterlijk :) We zullen zien of die het ook doorkrijgt. Het komt nogal precies of eenden ergens gebruik van maken of niet. Ze moeten niet teveel keuzes hebben want anders wordt het te moeilijk voor ze.
Gisteren zijn de twee kneusjes de hele dag buiten geweest, van 9:00 tot 19:00 uur. Ze liggen dan vooral onder de struiken, bij het gaas van de eendenren, en regelmatig drijf ik ze dan hun zandbakvijver op zodat ze genoeg drinken en eten. Zoals al eerder geschreven nemen ze al meer afstand van me en dat is geen verkeerde zaak. Ze moeten zelfstandiger worden. Dat zie ik ook aan de kuikens bij moeder. Die gaan ook steeds meer hun eigen gang. We zijn op de goede weg. Vanmorgen zijn de kneusjes, na een zwembeurt, onder de struiken gaan liggen maar na een tijdje zijn ze uit zichzelf weer richting zandbakvijver gelopen en de grootste/slimste zat er al weer op ook. De kleinste heb ik nog even de weg gewezen want die liep een beetje doelloos rond dat vijvertje.
Beide kuikens gedragen zich verder precies zoals de kuikenploeg bij moeders. Ik zie geen afwijkingen in uiterlijk, gedrag of motoriek behalve dat ze iets achterliggen met het verenpak.

update: ik heb eindelijk dat reserve-opblaasbadje van Lucky gevonden. Het hing gewoon in de garage maar ik had niet verwacht dat ik het zo netjes opgeruimd had. Hahaha :D Ik heb me er een ongeluk naar gezocht. Ze vinden het een stuk beter. Omdat het netjes rond is kunnen ze snelheid maken onder water en ze hebben natuurlijk ook weer meer ruimte. Ze zaten er zo in. Geen problemen. Ik kan nu ook stroming maken met de hand en dat vinden ze ook interessant. Met de zandbak ging dat niet omdat er allerlei uitstulpingen in de rand zitten die dat weer neutraliseerden. Dat ging alleen maar klotsen en het water weigerde pertinent te draaien.
Ik heb me voorgenomen om zo gauw als deze kuikens kunnen vliegen (of er vlak voor eigenlijk), ze bij de anderen te zetten en ook Bob dan weer op de vijver te laten. Dan breekt wel even de pleuris uit vanwege de territoriumdrift maar omdat er dan opeens 3 nieuwe vogels op de vijver zitten wordt er niet maar eéntje achterna gezeten door het hele eskader kuikens. Dat zou kunnen werken omdat ze dan de aandacht moeten verdelen. Maar het is uitproberen. Het zal nog ongeveer 2 weken duren en dan moet ik dat toch proberen. Ik heb geen net boven het terras en de binnenkuikens moeten ook 's nachts een tijdje buiten blijven voordat ik ze uit kan zetten. Als ik ze samen met de andere kuikens uitzet is dat beter en als ze kunnen wennen aan een leven zonder mens ook.

IMG_9297s

IMG_9337s

IMG_9307s

Kuikens 26

Nadeel van het langer alleen laten van de kuikens is wel dat ze onmiddellijk beginnen te verwilderen. Ze lopen niet meer zo makkelijk achter me aan en als ik ze weer naar binnen wil brengen moet ik ze drijven. Terwijl ik ze twee dagen geleden gewoon kon oppakken. Maar ja. Met de steel van het schepnet kom je een heel eind. Ik heb te korte armen om nog indruk te maken. Probleem is ook dat ik ze moeilijk op het water van het zandbakbadje krijg. Ik heb een loopplank gemaakt maar daar maken ze geen gebruik van. Wat dat betreft zijn ze een beetje te dom. Er staat een waterschaal op het terras en daar drinken ze uit. Alles heeft zijn nadelen. Ze gaan er ook in zitten. Ze doen alles wat niet handig is. Nou ja. Moet maar.
Overigens zijn de buitenkuikens nog maar met moeite van moeder te onderscheiden. Ze zijn bijna even groot en afgezien van wat loszittend dons boven de staart en hier en daar een pluis is het verenpak bijna klaar. Als ze alleen zitten moet je goed kijken om te zien of je een kuiken of een volwassen vogel ziet. De binnenkuikens lopen achter maar dat was te verwachten. Ze zwemmen niet genoeg. De achterstand is minimaal.

Kuikens 25

Alle 6 kuikens doen het prima. Ik begin nu langzaam de binnenkuikens meer buiten te laten op het terras. Dat is vrij lastig want ik kan er niet de hele tijd bij gaan zitten. Ik zit er ongeveer 20 minuten bij als ze op het zandbakbadje zitten en als ze daar genoeg van hebben en er uit springen ga ik naar binnen. Zij zitten dan bij het gaas van de eendenren naar de anderen te kijken of ze liggen gewoon onder de struiken. Af en toe kom ik terug om ze weer op het water te zetten of om ze eten voor te zetten, Want het terras is vrij groot voor die jongens en hoewel het voer er wel staat, zitten zij vaak ergens anders :)
Maar ja, het zal ook wel wennen zijn. Ze moeten meer naar buiten want binnen in dat konijnenhok is het te saai. Ze moeten dingen kunnen zien om zich fatsoenlijk te ontwikkelen en omdat ze nu bijna volgroeid zijn is het risico (van havik en buizerd) wel aanvaardbaar. Ze zijn snel en zien scherp.
Vandaag hebben ze in totaal al zo'n uurtje of vijf buiten rondgelummeld. Ze roepen me niet. Helaas gaan ze ook niet uit zichzelf weer het badje in al heb ik er wel een loopplank bij gelegd zodat dat zou kunnen. De grootste van de twee heeft er al gebruik van gemaakt maar de kleinste snapt het nog niet. Gewoon geduld hebben, denk ik maar. Maar misschien is de kleinste er wel te dom voor. Hoewel de twee niet meer veel verschillen in grootte zijn de vleugels en met name de slagpennen van de grootste van het stel al iets verder ontwikkeld. Dus kneusje heeft nog steeds achterstand. Het wordt wel steeds moeilijker te zien.

Kuikens 24

Ik meende dat de vijver wel enorm smerig moest zijn na een week of drie, vier 4 stuks poepende kuikens, teveel voer op het water gooien en zinkende meelwormen en heb daarom vandaag maar de schoonmaak ingezet. Met tegenzin want die kuikens kunnen natuurlijk niet op de kant komen als het water laag staat dus ze raken er vast van in de stress. Ik heb er maar twee uit moeten scheppen die zo dom waren er in te springen, maar ook moeder Nena die de kuikens op het dalende water te hulp kwam en opeens niet meer wist hoe dat vliegen nou precies ook weer ging. Dat is vast een afleidingsmanoeuvre tegen rovers maar maakt het allemaal niet makkelijker. De hele bups met het schepnet opgeschept en in de bosjes gezet. Alles weer okay.
De waterkwaliteit viel heel erg mee. Het was lang niet zo smerig als ik dacht en stonk eigenlijk vooral naar algen. Dat stinkt wel maar niet zo rot als wanneer er dierlijk afval ligt te vergaan. Er lag maar een dun laagje modder op de bodem. Het schone water loopt, dus over een uurtje of 2 is de vijver weer kraakhelder en vol. De kikker heeft blijkbaar een goed heenkomen gezocht want die heb ik niet gevonden. De lucht begint wel te betrekken dus ik hoop dat ik alles weer binnen heb voordat de donderbuien aankomen.

Nee dus. Het stortregende, bliksemde en donderde met de garagedeuren (voor en achter) open omdat de waterslang daardoorheen loopt (onpractisch, ik weet het) maar zonder al te veel water binnen gekregen te hebben en na een onderbreking omdat de stoppen eruit sprongen na een inslag in de buurt (gevoelige zekeringen) is de vijver weer schoon en vol.


IMG_9288s

De twee binnenkuikens op de grote vijver. Ze vonden het mooi maar vielen hun moeder aan die daarna keihard terugsloeg. Dat gaat dus niet meer.

Kuikens 23

Wederom hebben de twee binnenkuikens de grote vijver verkend. En vrij lang ook. Op een gegeven moment kwam Nena ook op het water met de andere 4 kuikens en de twee binnenkuikens zwommen tussen hen door. Alsof ze nooit anders gedaan hadden. Nena lette alleen op mij maar niet op haar nakomelingen. Toen ze nog op de kant zat te kijken zag je dat ze verward was vanwege het feit dat er twee kuikens op het water zaten terwijl ze ze allemaal op de kant had geroepen. Geen enkele agressie gelukkig. Ook niet toen ze zelf op het water zat. Mooi, zou je zeggen. Laat de binnenkuikens erbij en vergeet dat ze binnenkuikens zijn. Maar de grootste van de twee, duidelijk de woerd, begon achter Nena aan te jagen, boven en onder water, en joeg haar de struiken door. Dat doen woerden op het moment dat ze volwassen genoeg zijn om in de steek gelaten te worden door moeder, Maar deze doet dat omdat hij Nena niet als zijn moeder ziet en zijn dominantie wil laten gelden.
Dat is vervelend. In plaats van dat Nena de kuikens verwerpt doet het grootste kuiken dat met Nena. Allebei niet handig. Dus de binnenkuikens moeten binnenkuikens blijven. Maar ik zal ze vaker op de grote vijver laten. Dan krijgt Nena maar wat extra beweging. Ik kan ze gelukkig wel onderscheiden van de buitenkuikens omdat die net iets beter in de veren zitten en niet nat worden. De binnenkuikens dus wel. Al is het niet veel meer. Ik denk dat Nena geen agressie laat zien omdat de binnenkuikens op dezelfde manier piepen als de buitenkuikens en dat zal de alarmbellen niet laten afgaan. Ze herkent ze niet maar omdat ze precies zo groot zijn (nee, die ene is niet de allergrootste, er zitten nóg een woerd of twee bij de buitenkuikens en die zijn net zo groot) als haar eigen kuikens en dezelfde geluiden maken gaat er geen bedreiging van uit. Weer wat geleerd.

Kuilkens 22

Gisteren en vandaag heb ik de binnenkuikens op de grote vijver gelaten. Nena bekeek het met argusogen vanaf de kant en de buitenkuikens verstopten zich in de struiken. Gisteren durfden de binnenkuikens het water nog niet op (donker water is toch anders dan een blauwe zandbak met vers water) en zaten wat aan het onkruid te knabbelen maar vandaag wel. Uit zichzelf. Ze liepen ook rechtstreeks naar de poort van de ren in plaats van naar het zandbakzwembad. Het korte uitstapje van gisteren smaakte blijkbaar naar meer. Ze keken de hele tijd onder water en schrokken een paar keer van helemaal niets. Maar ze deden het toch maar. Helaas kwamen de buitenkuikens niet om te spelen want anders had ik ze even kunnen vergelijken qua grootte. Het lijkt er namelijk op dat de kleinste van de binnenkuikens niet de kleinste maar de grootste wel de allergrootste is van alle 6 de kuikens. Dát had ik niet verwacht. Dat verklaart waarom hij niet uit het ei kon komen. Hij was al te groot. Dan is er te weinig ruimte om in het ei te manoeuvreren. Ik had het graag even echt vergeleken met de buitenkuikens maar het zou zo maar kunnen. De kleinste van het duo lijkt eigenlijk precies net zo groot als de andere vier. Dat is een onverwachte ontwikkeling. Maar ja, die eenden doen er alles aan om je te verrassen :)
Een probleem van die uitstapjes is wel dat de binnenkuikens niet meer achter me aan komen als ik het wel genoeg vind geweest. Ik moet ze oppakken. En als ze straks helemaal gewend zijn aan de vijver wordt dat een probleem. Nena lijkt niet agressief tegenover de kuikens maar ik vertrouw haar niet. Het zijn roofvogels in schaapskleren. Als ik Bob op het water zou zetten zou hij snel afgemaakt worden, zelfs als ik er bij zou staan. Dat Nena de binnenkuikens met rust laat is een goed teken. Maar als ik er niet ben kan de stemming zomaar omslaan en krijg die kuikens dan maar weer eens op tijd uit dat diepe water.

Alle kuikens krijgen er dagelijks meer veren bij. De buik is al klaar en de zijkanten worden steeds aangevuld met meer veren zodat het er momenteel uitziet alsof de overgebleven dons in een bootje van veren ligt. De schouders zijn al bijna helemaal van veren voorzien. Ook vallen er steeds meer donsveertjes uit de kop die langzamerhand de karakteristieke bruine kap krijgt van Nena.

Ik heb gisteren ook weer een kikker in de buitenvijver gespot maar ik kreeg hem natuurlijk niet te pakken. Nu maar hopen dat er zich een betere gelegenheid voordoet vóórdat de Nonnetjes hem in de smiezen krijgen. Deze is wat kleiner dan de vorige dus ik hoop dat die ook sneller is en ze weet te ontlopen. Ik vrees het ergste.

Kuikens 21

Opvallend is dat de binnenkuikens samen op de zandbakvijver regelmatig elkaars voeten of nek pakken en onder water best stevig bijten. Dat lijkt dominantie gedrag maar de buitenkuikens doen dat niet. Die hebben dan ook meer ruimte. Die pikken de steentjes af die anderen opduiken maar zijn niet echt agressief. Ik denk dat het verveling is. Die vijver is te klein. Daarom houd ik de twee kneusjes, die eigenlijk geen kneusjes meer zijn, bezig door ze aan te moedigen te duiken. Dat doe ik door met mijn hand duikbewegingen in het water na te bootsen en flink te spetteren waardoor ze blijkbaar actief worden. Je zou denken dat ze er bang van zouden worden maar het tegendeel is waar. Ze zwemmen juist naar die hand toe en er zelfs vlak onder door en bijten in mijn vingers. Leuk om te zien. Zo kan ik ze lang aan het duiken houden waardoor ze wat van hun energie kunnen kwijtraken. Als ik dat niet doe dobberen ze nogal passief rond en uiteindelijk beginnen ze aan elkaar te knagen. Ze kunnen er blijkbaar wel tegen en het is ook niet éénzijdig maar ik vind het geen prettig gedrag. Ze leren blijkbaar niet van de keren dat ik ze uit elkaar jaag want ze blijven het doen. Eén van die dingen die blijkbaar Nonnetjes eigen zijn. Nee, die Nonnetjes zijn niet zo schattig als ze er uit zien. :)

Kuikens 20

Ik zie vanmorgen dat de kleinste nu al grootte aan het goedmaken is. Als je het erover hebt. Dat komt omdat op het moment dat de vleugels aan de beurt zijn om te groeien de rest vertraagt en geleidelijker gaat. Het verschil tussen groot en klein kuiken is nu minimaal. Ik moest opeens goed kijken welke nu welke is terwijl dat gisteren nog overduidelijk was. Er is nog steeds iets verschil maar dat is moeilijker te zien. Eindelijk heb ik ook besloten om ze volle korrel te geven in plaats van de gebroken versie. Dat scheelt een hele hoop werk want ik was vooral de laatste week wel een uur per dag bezig om de korrels te breken. Zoveel vreet een eskader Nonnetjes namelijk. De werkwijze ging als volgt; bodempje korrels in een curverbakje, stampen met de steel (niet met de kop want dan kun je niet mikken), resultaat in een zeef om het stof eruit te krijgen, de overblijvende brokjes in een ander bakje, en dat zo'n 50 keer. Ik heb geen molen die het in grovere stukken kan breken dus moet ik het stampen met een hamersteel maar voorzichtig, zodat niet alles vergruist, want aan stof hebben ze ook niks. Als je teveel brokken probeert te breken in eén keer vergruizen de onderste brokken tot stof dus kon ik alleen bodempje na bodempje bewerken. Ik moet op zoek naar een geschikt apparaat om dat sneller te doen. Een handkoffiemolen? Maar die maakt het ook te fijn.
In de afgelopen dagen heb ik de binnenkuikens regelmatig een paar volle korrels op hun vijvertje gegeven om te zien of ze het wegkregen en hoewel het wat langer duurt dan met de stukjes korrel lukte het wel. Tijd om ze het wat moeilijker te maken. En als de binnenkuikens er klaar voor zijn zijn de buitenkuikens dat al helemaal. Daar heb ik dus gisteravond al dikke korrels in de voerbak gedaan en een groot gedeelte daarvan was vanmorgen alweer verdwenen. Heb ik al gezegd dat ze veel vreten? :)

Kuikens 19

Omdat de vleugels nu ook beginnen te groeien ben ik gestopt met de meelwormen, levend dan wel gedroogd. Ik pas er voor op dat het allemaal sneller gaat dan zou moeten omdat dat problemen kan geven met de ontwikkeling van de vleugels. Als de veren op de vleugels sneller zouden groeien dan de vleugels zelf en de daarbij horende spieren kan het gewicht van de veren ervoor zorgen dat zo'n vleugel omklapt en verkeerd uitgroeit. Dan zijn de rapen gaar want dat is erg moeilijk te herstellen. De veren steken dan haaks op het lijf uit en dat noemt men draaivleugel of angelwing. Dat gebeurt sneller bij tamme en zware rassen als de Muskuseend maar het kan ook bij wilde soorten voorkomen vooral als ze met de hand grootgebracht worden. Dus het is even oppassen geblazen dat ze niet teveel eiwit krijgen. Meelwormen leveren 50% eiwit en de zeeëendenkorrel 35%. Meelwormen zijn daarom riskanter in de vleugelperiode.
Het kleinste kuiken heeft nu ongeveer dezelfde veerkransen als de grotere broer eergisteren. Hij/zij loopt dus inderdaad zo'n anderhalve dag achter in ontwikkeling. Dat is de reden dat moeders die in de steek heeft gelaten. Nog een wonder dat ze wel uit het ei is gekomen.
De grootste was vast komen te zitten in het ei. Dat kan gebeuren als de schaal gebroken is maar het kuiken het ei niet onmiddellijk verder sloopt. Het eivlies begint snel in te drogen en dan wordt het al snel te taai voor het kuiken.
Allebei hebben ze dus vooral een timing probleempje gehad. Dat is dodelijk in de vrije natuur maar ze zijn hier gewoon actief, vinnig en alles werkt naar behoren voor zover ik kan zien. Ze hebben geluk gehad.

Kuikens 18

De hele bups kuikens, binnen én buiten, ziet er nu mottig uit en ze zijn ook niet compleet waterdicht. De echte veren komen er aan, te beginnen bij de schouders. Kleine stroken veren piepen door het dons en op andere plekken laten de veertjes los. Als ik de kuikens vastpak om ze in of uit het hok te zetten voel ik de schachten van de veren op de buik al. Wat dat betreft lopen alle kuikens mooi synchroon al heeft die ene kleinste nét even wat minder veertjes. Die loopt toch een dag of twee achter. En dat blijft waarschijnlijk ook wel zo tot de anderen uitgegroeid zijn. Dan haalt ze het allemaal wel weer in, hoop ik.

IMG_8896s
het kleinste kuiken links blijft een tikje achter op de rest, maar doet het nog steeds boven verwachting.

IMG_8933s
Nog eéntje met schoenmaat 46 erbij om te vergelijken met ongeveer een week geleden.

Ik heb wel de indruk dat de kleinste een vrouwtje is want de twee laten puber baltsgedrag zien op het water. De grootste pakt de kleinste dan onder water regelmatig bij de nek en pikt naar haar flapvoeten. Zij doet dat laatste ook wel bij de grote maar minder vinnig. Nee, het zijn geen vriendelijke vogels.

Kuikens 17

Iedereen denkt eigenlijk dat eenden koddig en lief zijn maar dat zijn ze niet. Ik moest vandaag de tijdelijke vijver van Bob, het mannetje, schoonmaken omdat schoon water toevoegen niet meer hielp. Er moest geschrobd worden. Tot mijn verbazing lag er een dode muis geklemd tussen bodem en de tuinslang, die er momenteel permanent in ligt om regelmatig een klots water toe te kunnen voegen om te voorkomen dat het water te warm wordt. De muis lag er al een paar dagen want hij kwam bovendrijven toen ik de slang bewoog om hem los te maken. Ik heb hem niet gezien want hij zat net in een blinde hoek. Nou zou iemand kunnen denken dat de muis daar zelf in gezwommen is en vast is komen te zitten maar ik geloof niet dat muizen duiken. En bovendien ken ik die Nonnetjes ondertussen wel. Bob heeft er achteraan gejaagd tot de muis uitgeput was of van schrik gestorven óf Bob heeft hem actief een handje geholpen. Er zat wel een gat in de muizenbuik maar dat kan ook van het ontbindingsgas zijn. Goed dat ik hem nu vind want zo'n rottende muis in het water lijkt me niet goed voor de kwaliteit. Overigens herinner ik me een dode muis in de winter, die doornat en behoorlijk dood naast de voerbak lag en die blijkbaar ook door externe oorzaak (lees Nonnetje) in het water was gejaagd. Weliswaar was hij toch weer op het droge gekrabbeld maar in de vrieskou was het zo gebeurd. En dan die enorme kikker die dood op de bodem van de vijver lag terwijl de Nonnetjes een tweede uit elkaar probeerden te rukken. Nee, Nonnetjes zijn krengen…

Kuikens 16

Nou, we zijn een paar daagjes weggeweest terwijl mijn jongste dochter de eenden verzorgde en ze zijn opeens zo'n twee keer groter. Natuurlijk heeft ze ook teveel gevoerd maar het valt vooral op omdat ik ze 4 dagen niet gezien had. Ze groeien altijd snel dus een beetje teveel voer maakt niet veel uit.
Alle kuikens doen het goed en de lampkuikens moeten nu in de zandbak zwemmen. Ze zijn al te groot voor de Curver box. Eén van de lampkuikens is iets, maar wel zo dat het opvalt, kleiner gebleven. Misschien haalt hij/zij het later nog in maar dat is dus waarschijnlijk degene die ik eigenlijk al opgegeven had.
Toch gedraagt hij/zij zich normaal. Ze zijn wel zo lek als een mandje. Ach, komt wel goed :)

IMG_8884s
Zo groot zijn ze. Elegant schoentje (hahaha) is een maatje 46 !

IMG_8869s
En zo zwemmen ze nu

IMG_8850s
Het eskader buitenkuikens

Kuikens 15

Nog steeds alles goed met alle kuikens. Kijk maar naar dit FILMPJE HIER!!!
De opbergbox is al vervangen door een groot model opbergbak en ze zitten daar zo'n 4 keer per dag in. Tot ze te nat worden. Momenteel is dat zo'n minuut of 10. Maar het kan al langer dan op de eerste dagen. De vetproductie komt goed op gang.

Kuikens 14

Even een korte update met foto; De binnenkuikens in hun eerste badje. Het is niet echt nodig want zwemmen is niet echt een eerste levensbehoefte maar het helpt het verenpak netjes te houden omdat ze beter poetsen als ze nat zijn. En nat worden ze. Drijfnat. Dus de zwembeurten duren vooralsnog maar een paar minuten hooguit en hoewel ze de laatste twee dagen de lamp mijden zet ik hem toch maar aan als ze nat worden. Ze zijn al onderkoeld genoeg geweest. Ze vinden het water wel leuk, trouwens. :-)

lampkuikensBADs

Kuikens 13

Ongelooflijk. Gisteravond was Nena toch nog eén van de kuikens kwijt. Het was al snel donker aan het worden (rond 22:00 uur) . Ik hoorde haar vanuit de woonkamer want we hadden de deur open en ik kan horen of er iets mis is. Ik ging natuurlijk onmiddellijk kijken en er waren er nog maar drie. Er moest er eéntje ergens vast zitten of uit de ren ontsnapt zijn. Ik zoeken natuurlijk. Maar in de schemering worden de andere kuikens daar helemaal gek van. Juist dan zijn de rovers onderweg. Ze zijn dan het minst relaxed. Dat kun je dus maar heel kort doen zonder risico van schade aan de overblijvers. Ik ging ook boven kijken waar Bob zit omdat dat de meest waarschijnlijke plaats was waar het kuiken naar verdwenen zou kunnen zijn. En Bob kreeg het daardoor voor elkaar om uit zijn gedeelte te ontsnappen. Dat leverde pas echt paniek op bij de kuikens. Daarom moest ik eerst Bob weer vangen. Dat is gelukt. Gelukkig kan die niet vliegen anders was het nog moeilijker geworden. Maar kuiken bleef spoorloos. Ik moest het zoeken al gauw, met forse tegenzin, staken. De kleintjes kunnen nu hun temperatuur wel redelijk regelen maar ze moeten nog wel geregeld onder moeders vleugels. Al dat geduik, wat ze doen als er paniek heerst, kost ook enorm veel energie. Verder zoeken was niet langer verantwoord tegenover de overige kuikens. Met een beetje pech zouden er al eén of twee door alle consternatie kunnen sneuvelen en als ik door zou zoeken zou de vijver opeens kuikenvrij kunnen worden.

Kuifeendkuikens in de problemen zijn gemakkelijk te vinden. Moeder gaat er zo dicht mogelijk naar toe en wijst ze zo aan en ze blijven ook piepen tot ze weer bij Mam zitten. Maar Nonnetjes doen dat niet. De kuikens piepen wel maar als je nog op meters afstand bent blijven ze stil. En moeders wijst niets aan. Die kraakt alleen vanaf de vijver en stopt daar bovendien mee als je in de ren komt.
Ik heb het kuiken moeten afschrijven. Weer zo'n onnodige afvaller, net als vorig jaar. Die heb ik alleen nog geroken na een week. Maar nooit weer teruggezien. Ik weet nog niet precies waar die gebleven was. Ergerlijk en jammer. Ik meende dat ik de ren nu wel muis-safe had gemaakt maar die kuikens zijn zo klein en beweeglijk dat het kleinste kiertje al voldoende blijkt te zijn. Al zijn ze nu 8 dagen oud en al een stuk groter. De ren is geen aquarium. Ook dit jaar was er weer zo eentje die verder weg gaat van moeder dan de anderen. De pionier. De dommerik. De durfal (wat vaak op hetzelfde neerkomt, hé?) die als eerste onder moeder vandaan komt en er als laatste onderkruipt. Het kuiken dat aan de andere kant van de vijver zwemt terwijl de anderen naast Moeder blijven hangen. Het onderzoekertje.

Vanmorgen waren ze er weer alle vier! Wáááát?…….. Ja… Vanmorgen was de afvaller er weer. Hij heeft het voor elkaar gekregen om zelf uit zijn benarde positie te komen. Daarom vermoed ik dat hij in het struikgewas is gesprongen en tussen de takken is vastgeraakt. Maar uiteindelijk heeft hij zich daar toch weer uit weten te wurmen. Een hoop paniek om niks. Nou ja. Gelukkig. Hij is er nog. Opluchting!

De binnenkuikens doen het ook prima. Eéntje houdt de buitenkuikens bij qua gedrag. De andere is wat rustiger. Maar ze eten blijkbaar allebei. En de meelwormen die ik gisteren gehaald heb gaan er binnen en buiten goed in.

Kuikens 12

IMG_8770s
Kuikens buiten onder Mam voor een opwarmbeurt. Hoe mooi is dat geregeld.

lampkuikens5s
Kuikens binnen onder de lamp. Ondertussen, de foto is van gistermorgen, gaan ze al buiten de rode lichtkring zitten wat een goed teken is. De centrale privéverwarming begint nu ook te werken.

IMG_8784s
En tot slot de buitenkuikens aan het fourageren (gisteren tegen de avond. kwaliteit is niet je dat vanwege de reflectie in het raam).


De binnenkuikens zijn een stuk rustiger nu ze zelf eten. Veel, veel minder gepiep. Ik neem eigenlijk aan dat dat een goed teken is. Maar helemaal zeker weten doe ik dat natuurlijk niet. Ik ben in ieder geval gestopt met het spuitje in de hoop dat ze nu genoeg binnen krijgen. Voordeel van het voer is dat de samenstelling hetzelfde is als dat in de spuit. Dan krijg je geen maag en darmproblemen omdat ze opeens ander voedsel krijgen.
Ik moest vanmorgen toch een strip vuilniszakken aan het gaas maken van Bob's tijdelijk optrekje om hem aan het zicht van Nena te onttrekken want hoewel het tot nog toe erg goed ging zit Nena nu steeds tegen het gaas om hem weg te jagen. Dat kan funest zijn voor de kuikens omdat het schema dan verstoord kan worden. Ik heb dat maar gecombineerd met de grondige schoonmaak van zijn vijvertje. Duurt wel langer maar dan is er maar één storing. Veel beter.

Kuikens 11

Niet alleen leeft alles nog, gisteravond zijn de binnenkuikens zelf aan het eten geslagen en zoals het Nonnetjes betaamt, fanatiek ook nog. Eén van de twee is het sterkst en die begon met zoeken tussen het zaagsel en de andere volgde zijn voorbeeld al snel. Ik had een bakje staan met gebroken korrel in water maar toen ze aan het zoeken sloegen heb ik gewoon gebroken korrel op de vloer van de kooi gegooid omdat ik anders vrees dat ze aan het zaagsel beginnen. Ik weet niet of die beesten slim genoeg zijn om te ontdekken dat dat niet eetbaar is. Daar moet ik maar op hopen want dat zou straks heel andere problemen gaan opleveren. Maar in ieder geval is de grootste barrière weg. Ze eten zelf. En dit zijn nog achterblijvers. Gewone, gezonde kuikens zullen dat waarschijnlijk nog eerder gaan doen, terwijl men zegt dat het erg moeilijk is (of onmogelijk) om ze aan het eten te krijgen zonder moeder.
Het is een kwestie van geduld en doorzetten met handvoeren tot ze zover zijn. Want eenden hebben dat soort informatie al in hun systeem. Het duurt bij de eén alleen langer dan bij de ander dat het systeem gaat werken.
Dit wil allemaal niet zeggen dat de kneuzen het gaan overleven, trouwens. Het blijven kneuzen. Vooral die ene die een klap heeft gehad van de onderkoeling. De sterkste van de twee gedraagt zich precies als de buitenkuikens maar dat kleintje is wat passiever en minder actief. Maar hij vermaakt zich blijkbaar wel, eet nu ook zelf, dus we gaan gewoon kijken hoe dat zich gaat ontwikkelen. Eenden zijn taai en misschien haalt kneus het allemaal weer in. De schade is niet zo groot dat zijn evenwicht of bewegingsapparaat er onder geleden heeft.
De eerste rui is dan een mijlpaal. Als hij te zwak is zal dat het moment zijn waar hij niet overheen komt. Ik maak me er niet meer druk om. Ze eten! :)

Kuikens10

Alles leeft nog. Om de eén of andere reden zijn de lampkuikens vandaag niet zo actief maar ook de buitenkuikens laten zich niet veel zien. Dat zal wel met het weer te maken hebben. Er wordt veel gerust en weinig gepiept. Kan ook zijn dat dat normaal is zo'n 4 dagen na uitkomst maar vorig jaar lette ik daar niet op. Als het leefde was ik er blij mee. Ik hoop wel dat de lampkuikens snel beginnen met zelf eten want het is erg lastig dat ik ze nog steeds met dat spuitje moet voeren. Je wordt er handiger in maar je weet nooit zeker of ze wel genoeg binnenkrijgen. Overvoeren ligt op de loer. Als ze zich roeren en vooral als ze voortdurend aan het piepen slaan, voer ik ze. Daarna gaan ze altijd liggen pitten. Dus ik neem aan dat ik het goed doe. Maar toch, als ze zelf gaan eten hoef ik ze niet meer zo in de gaten te houden.

lampkuikens4S
De twee lampkuikens, hier even onder de lamp weg waar de foto beter van wordt, zien er nu eindelijk uit zoals de kuikens buiten.

Dwangvoeding voor kuikens; Handig is om ze stevig (doch voorzichtig) in een handdoekpunt te wikkelen zodat ze niet kunnen wriemelen en zodat je beide handen vrij hebt. Dan pak je met links de basis van de snavel, zacht drukken tot de snavel opengaat en dan met de nagel van een rechtervinger het bekje verder openmaken (of andersom als je links bent natuurlijk) en het kopje wat omhoog trekken zodat de snavel omhoog wijst. Vervolgens de tuit van het spuitje, die je dan al in de rechterhand hebt, zo diep mogelijk in het keeltje en voorzichtig en in etappes leegdrukken. Geef ze een paar keer kans om te slikken.

Kuikens 9

Het is behoorlijk verbazend maar alles leeft nog. Binnen en Buiten. De lampkuikens worden steeds actiever en gaan eerder piepen wat eigenlijk betekent dat ze weer honger hebben. Ze hebben gevulde maar zachte buikjes dus dat werkt in ieder geval (harde buikjes zou een veeg teken zijn). Ze zijn moeilijk van elkaar te onderscheiden maar op zijn minst eéntje duikt af en toe de waterbak in, drinkt en wast. Ik zie dat op de camera die ik erbij gezet heb, want als ik er bij ga staan doen ze natuurlijk helemaal niks. Dat systeem heeft zijn beperkingen omdat de rode lamp aanstaat en dat als een grote witte vlek wordt weergegeven waar wat zwarte vlekjes de kuikens voor moeten stellen. In ieder geval ontwikkelt minimaal eén kuiken zich. Nu moeten ze nog leren zelf eten. Dan zijn de grootste zorgen voorbij.

Kuikens 8

Ik kan de buitenkuikens vandaag niet fotograferen. Omdat ik ze niet wil storen doe ik dat door het raam van mijn werkkamer (vandaar af en toe ook de wat mindere kwaliteit) maar het regent tegen de ramen. Dus ik zie niks.
Daarom even een fotootje van de binnenkuikens onder de lamp en een overzicht van hun tijdelijk onderkomen (een konijnenkooi). Ik voer ze elk uur als ze geluid maken maar ik laat ze met rust als ze stil zijn. Ze moeten het tenslotte ook kunnen verwerken.

lampkuikens3S

lampkuikens2S

Kuikens 7

Goeiemorgen. Alles leeft nog. Boven verwachting natuurlijk. Het is slecht weer met regen en kou maar de 4 buitenkuikens hebben daar geen last van. De binnenkuikens zitten veel onder de lamp. Ik heb ze een half uur geleden alweer gevoerd. En ik doe dat over een half uurtje opnieuw. Ze worden sterker. Dat voel je. Dat is ook boven verwachting. Ze zijn allebei ongeveer even sterk en zoeken steun bij elkaar. Dat is een geluk bij een ongeluk want dan hoef ik er niet met ééntje in een buidel te gaan rondlopen. Als ik ze gevoerd heb zijn ze even heel stil en je ziet dat ze dan bezig zijn met het verwerken van de voeding. Als ik er één oppak piept de ander boos naar me dat ik dat niet moet doen. Maar ja. Ik had verwacht dat ik ze al had moeten begraven maar hoewel dit zwakke broeders zijn, blijken ze verrassend taai. Goh, ik zie er net eéntje naar het waterbakje lopen en drinken. Eigen initiatief wordt toegejuicht. Ik heb voedsel en water neergezet al dacht ik dat dat voor niets zou zijn maar blijkbaar wordt er langzamerhand wat mee gedaan. Vreten moeten ze. Uit zichzelf. Dat is het allerbelangrijkste om ze erdoor te krijgen.

Kuikens 6

Tja, ik heb ze toch nog een paar keer vaker gevoerd. Ik kon het niet laten. Als ze maar aan mij wennen komt het wel goed maar ik zie me dit nog niet 8 weken lang doen. Ik hoop dat als ze krachten winnen ze ook naar voedsel op zoek gaan.
Dat wil niet zeggen dat ik er al hoop op heb dat ze het gaan overleven. Dit is vrij lastig en of ze de stress van het oppakken en voeden aankunnen is ook zeer de vraag. Maar niet geprobeerd is altijd mislukt. We moeten afwachten...

Kuikens 5

De twee kneusjes werden toch nog actief. Ze zijn droog maar nog steeds niet zoals de 4 die buiten zwemmen. Maar ze waren te actief om ze zomaar aan hun lot over te laten. Ze kunnen lopen, piepen als ik de moeder nadoe en zijn onverwacht alert. Daarom heb ik besloten om er toch serieus mee aan de slag te gaan. Ik heb om 5 uur een klein spuitje gevuld met een beetje hoog-proteïne zeeëenden korrelgruis gemengd met water (tot een dun papje) en het in de kleine keeltjes gespoten. Moeilijk maar niet onmogelijk. En toen ben ik zelf gaan eten. Toen ik terugkwam liepen de twee door mijn werkkamer. De spijlen van de kooi zitten te ver uit elkaar. Dat wíst ik wel maar omdat ze er zo slapjes bijzaten en ze nog hoog moeten springen om bij de spijlen te kunnen komen, heb ik er niks aan gedaan. Foutje. Ze waren wel vrij eenvoudig te vangen. Want toen ik de eerste had gepakt en moeder nadeed (korte kraakgeluidjes) kwam de ander van onder een kast vanzelf aangelopen en ik kon 'm zo oppakken. Ik heb de spijlen dus toch maar gezekerd met gaas.
Om half zeven heb ik ze een tweede keer gevoed en nu ga ik het de laatste keer voor vandaag proberen. De buitenkuikens zijn ook niet meer zo actief op dit moment dus ik ga vannacht niet voeren. Maar deze laatste ga ik nog doen omdat ze de afgelopen uren veel te weinig hebben gehad. Overigens is er pas voedselbehoefte zo'n 24 uur na het uitkomen. Tot die tijd kunnen ze teren op de voedingsstoffen uit het ei. Maar die 24 uur zijn al wel ruim om en ze deden geen moeite om er wat aan te doen. Eens kijken wat ik ervan kan maken. Als ze een duidelijk gebrek zouden hebben zou ik het niet eens proberen maar ik heb zo het idee dat dit gewoon door een ongelukkig toeval van slechte timing is ontstaan en dat ze gewoon een dag achterlopen op de anderen. Misschien is Nena begonnen met broeden en heeft ze een dag later nog gelegd. Dán zou je deze situatie kunnen krijgen. Ik gis maar. Misschien is er ook iets mis met de kuikens waar ik nog geen weet van heb. We gaan het zien.

IMG_8729S
De gezonde kuikens met Nena het Nonnetje in het ochtendzonnetje. En dat rijmt :D

Kuikens 4

De vier buitenkuikens leven nog en de twee binnenkuikens, boven verwachting, ook. Maar die laatste twee gaan het zeker niet halen. Ik zit ze met een pincet te stimuleren om te eten en te drinken door naar voedsel en water te prikken zoals moeder dat ook doet, maar ze zijn er te zwak voor. Als ik er bij zit komt er wel beweging in en ze pikken zelfs vinnig naar het pincet maar eten of drinken doen ze niet. En als ik wegloop zakt de activiteit weer helemaal in. Apathisch. Ze zien er trouwens wel redelijk droog uit maar vergeleken met de donsballen buiten is het niet fraai. Er zitten vette stukken in en daardoor oogt het hier en daar een beetje kaal. Blijkbaar is het voor kuikens zaak om binnen een bepaalde tijd uit het ei te komen, omdat de vloeistof in dat ei anders in het dons opdroogt en dat heeft dan een averechts effect op de donsveren.
Nena warmt de buitenkuikens vaker en langer op dan vorig jaar maar toen was het weer ook beter. Ik heb er al een stel zien eten maar ik weet niet of ze het allemaal al begrepen hebben. Ze zijn onmogelijk uit elkaar te houden. Ik ga er maar vanuit.

Kuikens 3

Het gaat vast niet goed komen met de twee nakomertjes. Ze zijn gewoon te zwak. Ze leven nog wel en drogen nu ook langzaam op maar er zit niet veel pit in en het verschil tussen deze twee en de andere vier is veel te groot aan het worden. Er is gewoon wat mis met ze.
Ze slapen vooral. Terwijl de rest al minstens zes keer is wezen baantjes trekken en zonder veel moeite op de kant klimt om onder moeder op te warmen. Dat kan geen goed teken zijn. Moeder had het goed gespot. Die heeft het meteen opgegeven toen ze wist dat deze twee er niet zouden komen.
Ach, ze zitten droog en warm en ze lijden niet. Dat is tenminste nog een beetje positief. Ze kwijnen weg in het lekker warme rode zonnetje en merken er zelf niet veel van.

Kuikens 2

Allebei de nakomertjes zaten daarnet rechtop met beide oogjes geopend. Dat kon wel eens betekenen dat ze het nog gaan redden ook. Wat weer een heel nieuw scala aan problemen met zich mee brengt. Want dat is een heleboel extra werk. Vooral de eerste weken.
Ze zijn nog steeds niet helemaal opgedroogd en zien er nattig uit maar ze worden langzaam sterker. Ik roep ze maar op de Nena manier om ze te stimuleren wat beter hun best te doen. Want ze hadden natuurlijk al lang op de vijver moeten zitten.
Het is al zeker dat ik ze niet gewoon bij de anderen kan zetten. Moeder zal ze nu als indringers zien en de anderen misschien ook. Al duurt het nog wel een paar dagen voordat die helemaal helder zijn. Vandaar dat eendenkuikens ook zo snel sneuvelen in die eerste weken.
Ze zijn zich nog nergens van bewust.
Het is nu dik drie uur geleden dat de eerste donsbal naar buiten viel en moeder doet geen enkele moeite voor de achterblijvers. Ze is ze vergeten. Zo is de eenden natuur.
Maar dat wil niet persé zeggen dat de kuikens te zwak zijn om te overleven. Misschien wel, maar de natuur maakt vaker foutjes dus waarom nu niet?

Kuikens 1

Ik heb weer even gekeken in de korf en er zat niet echt schot in kuiken en het ei, waar de kap trouwens af was. Ik heb even gevoeld en het kuiken was te koud. Misschien is het al te laat maar ik heb hem en het ei naar binnen gehaald en onder de lamp gelegd. Wie weet. Ik denk niet dat ze het gaan redden maar ik moet het toch proberen. Als ik niks doe liggen ze morgen allebei in het water. De vier doen het voorlopig goed. Al zag ik graag dat Nena ze zou opwarmen. Maar ze zal het wel weten, hoop ik. Even duimen voor de achterblijvers.

even later: Voor het kuiken onder de lamp is het waarschijnlijk al te laat maar het kuiken dat nog in het ei zat heeft nog wel een kans. Ik heb de rest ven de schaal er vanaf gepeld en dat kuiken is veel actiever dan de ander. Dat komt waarschijnlijk omdat het ei de warmte beter vast houdt en dat kuiken niet zo erg is afgekoeld. Het eerste kuiken heeft de oogjes nog dicht maar eikuiken piept veel en heeft de oogjes open. Onverwacht drama. Dat wordt duimen. Over een uur of twee weet ik meer

lampkuikenss
links is het kuiken dat ik uit het ei heb gepeld

eersteopwarmbeurtS
de eerste opwarmbeurt voor het kwartet kuikens