Kuikens 13
03/07/13 08:35 Filed in: Nonnetjes nest kuikens
Ongelooflijk. Gisteravond was Nena toch nog eén van de kuikens kwijt. Het was al snel donker aan het worden (rond 22:00 uur) . Ik hoorde haar vanuit de woonkamer want we hadden de deur open en ik kan horen of er iets mis is. Ik ging natuurlijk onmiddellijk kijken en er waren er nog maar drie. Er moest er eéntje ergens vast zitten of uit de ren ontsnapt zijn. Ik zoeken natuurlijk. Maar in de schemering worden de andere kuikens daar helemaal gek van. Juist dan zijn de rovers onderweg. Ze zijn dan het minst relaxed. Dat kun je dus maar heel kort doen zonder risico van schade aan de overblijvers. Ik ging ook boven kijken waar Bob zit omdat dat de meest waarschijnlijke plaats was waar het kuiken naar verdwenen zou kunnen zijn. En Bob kreeg het daardoor voor elkaar om uit zijn gedeelte te ontsnappen. Dat leverde pas echt paniek op bij de kuikens. Daarom moest ik eerst Bob weer vangen. Dat is gelukt. Gelukkig kan die niet vliegen anders was het nog moeilijker geworden. Maar kuiken bleef spoorloos. Ik moest het zoeken al gauw, met forse tegenzin, staken. De kleintjes kunnen nu hun temperatuur wel redelijk regelen maar ze moeten nog wel geregeld onder moeders vleugels. Al dat geduik, wat ze doen als er paniek heerst, kost ook enorm veel energie. Verder zoeken was niet langer verantwoord tegenover de overige kuikens. Met een beetje pech zouden er al eén of twee door alle consternatie kunnen sneuvelen en als ik door zou zoeken zou de vijver opeens kuikenvrij kunnen worden.
Kuifeendkuikens in de problemen zijn gemakkelijk te vinden. Moeder gaat er zo dicht mogelijk naar toe en wijst ze zo aan en ze blijven ook piepen tot ze weer bij Mam zitten. Maar Nonnetjes doen dat niet. De kuikens piepen wel maar als je nog op meters afstand bent blijven ze stil. En moeders wijst niets aan. Die kraakt alleen vanaf de vijver en stopt daar bovendien mee als je in de ren komt.
Ik heb het kuiken moeten afschrijven. Weer zo'n onnodige afvaller, net als vorig jaar. Die heb ik alleen nog geroken na een week. Maar nooit weer teruggezien. Ik weet nog niet precies waar die gebleven was. Ergerlijk en jammer. Ik meende dat ik de ren nu wel muis-safe had gemaakt maar die kuikens zijn zo klein en beweeglijk dat het kleinste kiertje al voldoende blijkt te zijn. Al zijn ze nu 8 dagen oud en al een stuk groter. De ren is geen aquarium. Ook dit jaar was er weer zo eentje die verder weg gaat van moeder dan de anderen. De pionier. De dommerik. De durfal (wat vaak op hetzelfde neerkomt, hé?) die als eerste onder moeder vandaan komt en er als laatste onderkruipt. Het kuiken dat aan de andere kant van de vijver zwemt terwijl de anderen naast Moeder blijven hangen. Het onderzoekertje.
Vanmorgen waren ze er weer alle vier! Wáááát?…….. Ja… Vanmorgen was de afvaller er weer. Hij heeft het voor elkaar gekregen om zelf uit zijn benarde positie te komen. Daarom vermoed ik dat hij in het struikgewas is gesprongen en tussen de takken is vastgeraakt. Maar uiteindelijk heeft hij zich daar toch weer uit weten te wurmen. Een hoop paniek om niks. Nou ja. Gelukkig. Hij is er nog. Opluchting!
De binnenkuikens doen het ook prima. Eéntje houdt de buitenkuikens bij qua gedrag. De andere is wat rustiger. Maar ze eten blijkbaar allebei. En de meelwormen die ik gisteren gehaald heb gaan er binnen en buiten goed in.
Kuifeendkuikens in de problemen zijn gemakkelijk te vinden. Moeder gaat er zo dicht mogelijk naar toe en wijst ze zo aan en ze blijven ook piepen tot ze weer bij Mam zitten. Maar Nonnetjes doen dat niet. De kuikens piepen wel maar als je nog op meters afstand bent blijven ze stil. En moeders wijst niets aan. Die kraakt alleen vanaf de vijver en stopt daar bovendien mee als je in de ren komt.
Ik heb het kuiken moeten afschrijven. Weer zo'n onnodige afvaller, net als vorig jaar. Die heb ik alleen nog geroken na een week. Maar nooit weer teruggezien. Ik weet nog niet precies waar die gebleven was. Ergerlijk en jammer. Ik meende dat ik de ren nu wel muis-safe had gemaakt maar die kuikens zijn zo klein en beweeglijk dat het kleinste kiertje al voldoende blijkt te zijn. Al zijn ze nu 8 dagen oud en al een stuk groter. De ren is geen aquarium. Ook dit jaar was er weer zo eentje die verder weg gaat van moeder dan de anderen. De pionier. De dommerik. De durfal (wat vaak op hetzelfde neerkomt, hé?) die als eerste onder moeder vandaan komt en er als laatste onderkruipt. Het kuiken dat aan de andere kant van de vijver zwemt terwijl de anderen naast Moeder blijven hangen. Het onderzoekertje.
Vanmorgen waren ze er weer alle vier! Wáááát?…….. Ja… Vanmorgen was de afvaller er weer. Hij heeft het voor elkaar gekregen om zelf uit zijn benarde positie te komen. Daarom vermoed ik dat hij in het struikgewas is gesprongen en tussen de takken is vastgeraakt. Maar uiteindelijk heeft hij zich daar toch weer uit weten te wurmen. Een hoop paniek om niks. Nou ja. Gelukkig. Hij is er nog. Opluchting!
De binnenkuikens doen het ook prima. Eéntje houdt de buitenkuikens bij qua gedrag. De andere is wat rustiger. Maar ze eten blijkbaar allebei. En de meelwormen die ik gisteren gehaald heb gaan er binnen en buiten goed in.