Kuikens 2

Allebei de nakomertjes zaten daarnet rechtop met beide oogjes geopend. Dat kon wel eens betekenen dat ze het nog gaan redden ook. Wat weer een heel nieuw scala aan problemen met zich mee brengt. Want dat is een heleboel extra werk. Vooral de eerste weken.
Ze zijn nog steeds niet helemaal opgedroogd en zien er nattig uit maar ze worden langzaam sterker. Ik roep ze maar op de Nena manier om ze te stimuleren wat beter hun best te doen. Want ze hadden natuurlijk al lang op de vijver moeten zitten.
Het is al zeker dat ik ze niet gewoon bij de anderen kan zetten. Moeder zal ze nu als indringers zien en de anderen misschien ook. Al duurt het nog wel een paar dagen voordat die helemaal helder zijn. Vandaar dat eendenkuikens ook zo snel sneuvelen in die eerste weken.
Ze zijn zich nog nergens van bewust.
Het is nu dik drie uur geleden dat de eerste donsbal naar buiten viel en moeder doet geen enkele moeite voor de achterblijvers. Ze is ze vergeten. Zo is de eenden natuur.
Maar dat wil niet persé zeggen dat de kuikens te zwak zijn om te overleven. Misschien wel, maar de natuur maakt vaker foutjes dus waarom nu niet?