door: Familie Sluimer
Het begon allemaal vrijdag 27 maart 2015.
Wij hebben een eigen bedrijf op een industrieterrein, waar al ruim een jaar elke dag een eendenpaartje rondloopt. Geen wonder, want verschillende personeelsleden verwennen hen met lekkernijen.
Die vrijdag ging ik werken en kwam één van onze personeelsleden naar me toe met een ei. Dat hadden ze gevonden in het stukje gras naast de parkeerplaats.
Met in gedachten dat ik al 2x eendenkuikens had grootgebracht (Sjors en Sjimmie in 2011 en Daffy in 2013), was hun vraag of het een eendenei was en of ik wat met dat ei kon.
Sjors en Sjimmie
Daffy
Ik zag gelijk wel dat het inderdaad een eendenei was, maar zei wel dat ik eerst een aantal dagen moest “broeden” voor ik überhaupt zou kunnen zien of het ei bevrucht was.
Nu wil het geval dat wij hier al van alles grootgebracht hebben in de loop der jaren, van koolmeesjes en merels tot kauwtjes en zoals gemeld al een aantal verweesde eendjes.
Maar ik had nog nooit een ei uitgebroed!
Dus op naar de buren een paar huizen verderop die elk jaar kippenkuikens kunstmatig uitbroeden.
Maar helaas, de broedmachine zat vol en de kuikens stonden op uitkomen, dus daar kon ons ei niet in. Gelukkig heb ik wel een warmtelamp, dus na enig aarzelen toch maar daarmee gaan proberen het ei te bebroeden.
Flink ingelezen qua temperatuur en vochtigheid gingen we aan de slag…bloempot op de keukentafel, handdoek erin, lamp erboven…schema gemaakt voor het keren van het ei, 1x per dag 15 minuten koelen, 3x per dag vochtig maken…
Het ei onder de warmtelamp
Na een dag of 5 maar eens geschouwd of alle moeite ook nog ergens goed voor was en zowaar…het ei was bevrucht en er was een prachtig spinnetje zichtbaar in het ei! Het embryo.
Eerste keer schouwen
Inmiddels was ik bekend met het feit dat de broedtijd bij eenden langer is dan bij kippen, zo’n 28 dagen, dus in de agenda af gaan tellen vanaf de eerste broeddag tot dag 28. Dat was vrijdag 24 april 2015. Ondertussen elke week geschouwd en het embryo groeide en groeide…
Het werd steeds voller daarbinnen
Zou het dan toch echt gewoon gaan lukken???
Zaterdag 18 april 2015 het ei na het koelen en vochtig maken overgelegd in een grotere bak, zodat het kuiken de ruimte zou hebben uit het ei te kruipen.
Zondagavond meende ik een klein breukje in het ei te zien, maar dat was toch te vroeg? We zaten pas op broeddag 23…
Maar ik had het toch wel goed gezien, want maandagmiddag rond 14:30 uur werd het ei echt “aangepikt”! En toen begon het zenuwen…we hadden zo ons best gedaan…zou het uitkomen goed gaan en nog veel belangrijker: zou het kuiken gezond en zonder mankementen uit het ei komen…
Van maandag op dinsdagnacht ben ik 3x uit bed geweest om bij het ei te kijken (tja, heb je geen kleine kinderen meer, heb je nog een doorwaakte nacht…) maar behalve het aanpikken gebeurde er verder niets…Dat wist ik wel, want tussen het aanpikken en uitkomen kan zomaar 24 uur of meer zitten, maar toch…
Het ei wordt aangepikt
Dinsdag 21 april (broeddag 25) hoorde ik ’s morgens terwijl ik op de laptop bezig was ( die staat ook op de keukentafel, net als het ei) ineens gepiep uit het ei! Lege toiletrol tegen het ei en mijn oor en jawel hoor, het kuiken was druk aan het “pikken”! Spannend…
Rond 13:00 uur (ik liep de hele dag al heen en weer naar dat ei en kwam verder eigenlijk nergens toe) zag ik met eigen ogen de schaal verder scheuren!
De tweede breuk
Daarna bleef het echter weer rustig. En met die 24 uur in gedachten begon het hele gezin hier toch een beetje te zenuwen: oudste zoon (16) belde of het al uitgekomen was, jongste (11) kwam uit school en vroeg of het kuiken er nou nog niet uit was, man whatsappte…
Vanaf ongeveer 15:00 ben ik bij het ei blijven zitten aan de keukentafel om te kijken hoe het ging, camera klaar…Het kuiken bleef maar pikken en piepen, maar kwam niet verder. Om 16:00 uur hebben we besloten het kuiken te gaan helpen omdat het ook steeds rustiger werd in het ei, het kuiken pikte en piepte niet meer zoveel.
Voorzichtig eerst de losse stukjes eischaal er met een pincet afgehaald, dan hoefde het kuiken dat in ieder geval niet meer te doen. Het 1e vlies onder de eischaal was echter nog intact, dus het ei toen maar weer even met rust gelaten om te kijken of het kuiken daar doorheen kwam. En hoewel het kuiken duidelijk z’n best deed (de eitand was door het vlies heen duidelijk zichtbaar), lukte het niet om door het vlies heen te breken… (waarschijnlijk doordat de vochtigheid van het ei door het broeden zonder broedmachine niet optimaal was en het vlies te stug was geworden)
Eischaal stukje weg, vlies zichtbaar
Uiteindelijk toch maar het eerste vlies voorzichtig opengemaakt, maar door het tweede kwam het kuiken ook niet, het was moe. Maar toen kwam het moeilijkste…maken we het tweede vlies ook open, want hierin lopen ook veel aderen door (eigenlijk zoals bij een menselijke placenta) en het bloed uit de aderen in dat vlies lopen net voor het uitkomen terug in het kuiken. De tweede vraag was of het kuiken de dooier al helemaal had opgenomen (dit gebeurd net voor het uitkomen en is belangrijke voeding voor de eerste 24 uur).
Maar gezien het feit dat het steeds stiller werd in het ei, besloten we toch om ook het laatste vlies open te maken…Het eerste stukje ging goed en het kopje en snavel van het kuiken kwamen eruit. Nu kon het kuiken goed ademen en besloten we de rest van het vlies eerst zoveel mogelijk “leeg” te laten lopen in het kuiken.
Rond 16:30 hebben we de bovenkant van het ei verder verwijderd en daar was Waggel! De onderkant hebben we nog laten zitten in verband met het intrekken van de dooier (er zat nog een klein stukje bij het buikje) en het verdrogen van de “navelstreng”.
Het uitkomen van Waggel
We hebben Waggel toen lekker met rust gelaten en een half uurtje later had hij/zij zich ook van de rest van de eischaal ontdaan. Pfffttt, eindelijk konden we opgelucht ademhalen: Waggel was helemaal compleet, zonder zichtbare mankementen. We hebben hem/haar toen eerst maar eens een poosje rust gegeven om op te drogen en bij te komen van de “bevalling”.
Bijkomen en opdrogen onder de warmtelamp
De eerst nacht was natuurlijk spannend, zou het goed gaan?! Die nacht heeft Waggel doorgebracht in een hoge doos met gaas erboven (kleine eendjes kunnen namelijk heel hoog springen!) en de warmtelamp. Woensdagochtend was hij/zij echter keurig opgedroogd en duidelijk klaar om de wereld te gaan verkennen!
Woensdag 21 april 2015
Waggel bleek al erg actief te zijn, dus woensdagochtend gelijk het konijnenhok (zo’n hok voor binnen) in gereedheid gebracht, warmtelamp erboven, klein bakje water en ’s middags voor het eerst eendenopfokvoer (eerste 24 uur hebben ze genoeg aan de dooier). We moesten even laten zien hoe dat werkte dat eten; bakje met voer en dan wat voer in het bakje laten vallen en ja hoor, dat begreep Waggel en begon lekker te eten. Drinkbakje er vlak naast gezet en ook dat had Waggel gelijk door…bizar en bijzonder dat dat soort gedrag “ingebouwd” is bij een eend.
Ook hebben we gelijk een spiegel in het hok gezet, zodat hij/zij zich niet zo alleen zou voelen. Dat werkte namelijk bij Daffy (onze eend uit 2013 heel goed). Sjors en Sjimmie (2011) waren samen, dus toen was dat niet nodig.
Onze jongste kwam een dag later met het idee om de nep-eend, die we op de vlonder bij de sloot hadden staan, in het hok te zetten, want Waggel piepte heeeeeel hard als hij/zij ons niet zag.
Dat werkte dus:
Lekker dutten bij m’n nepmoeder
Inmiddels is Waggel (Koningsdag, 27 april 2015) 6 dagen oud en heeft hij/zij een zwembadje in het hok gekregen, omdat hij/zij telkens in de drinkbak ging zitten…Waggel zwemt namelijk heel graag, gaat 3x per dag in het ligbad en heeft dan de grootste lol…en vooral ben ik graag dicht bij m’n “pleeg”familie! So far so good!
WORDT VERVOLGD…