Toch Spannend Happy

Ik heb ze maar even een pakket meelwormen gegeven om beter te voldoen aan de duidelijke eiwitbehoefte van Nena. Als ze naar me toe komt en de meelwormen gretig verslindt, zie je er niks van dat ze dikker zou zijn. Maar toen ze aan de overkant rechtop ging staan om de veren op haar borst glad te strijken, was het net of er al een ei voor de uitgang zat. Het zakt dan schijnbaar verder naar achteren en dan wordt duidelijk dat ze draagt. Maar ik kon er natuurlijk net weer geen foto van maken. ADHD eenden zijn het. Ze zitten bijna nooit stil. En als ze stilzitten liggen ze te pitten.
Ook heb ik nog even langs de Maas gekeken naar de toestand bij de wilde Kuifeenden, om te vergelijken met wat er op mijn vijver gebeurt. Ik zag drie koppeltjes midden op het water. De mannetjes precies naast de bijbehorende vrouwtjes maar wel in een groep van zes. Dat wil zeggen dat ze nog niet broeden. Want dan zie je alleen mannetjes en die zitten dan ook nooit zo dicht bij andere mannetjes. Dat is heel goed. Als de wilde Kuifeenden nog niet zo ver zijn gaan de mijne ook nog goed.
Mijn Kuiven lusten natuurlijk ook wel pap van de meelwormen. Niet alleen Nena krijgt ze dus.