eendenkuikens

Kuikens 1 week

Het was een kalme broed dit jaar en die verliep als de meeste andere jaren, vandaar dat ik het niet nodig vond om erover te schrijven, maar na 28 dagen werd het snel dramatisch.
Ik wist dat er wat gaande was omdat Nena al langer in de broedkorf bleef dan normaal en dat kondigt meestal de verschijning van de uitgekomen kuikens aan.
Tot nu toe gebeurde dat altijd in de loop van de morgen.
Maar het ging weer eens anders deze keer.

Rond een uur of vijf 's middags was er iets waar Nena helemaal van in de war raakte.
Ze kwam naar buiten en zocht in de struiken alsof ze daar een kuiken verwachtte.
Omdat de morgen al lang voorbij was had ik al aangenomen dat de kuikens pas de volgende dag zouden opduiken.
Maar haar gedrag liet zien dat er iets mis was en ik ben meteen gaan kijken of er inderdaad een kuiken in de struiken zat maar dat was niet zo.
Ik besloot daarom in de broedkorf te kijken.
Daar lagen 3 dode kuikens, eén compleet en niet aangepikt ei met nog een dood kuiken en twee kleintjes die al opgedroogd, maar bijna dood waren. Ze bewogen alleen zwakjes.
Die twee heb ik maar meegenomen want Nena kon er niks meer mee.
Mijn dochter heeft ze in haar handen opgewarmd terwijl ik de couveuse met warmtelamp klaarmaakte en ze leefden onverwacht toch weer op terwijl ik dat deed.
Omdat ze weinig energie hadden heb ik besloten om ze te voeren met een papje van zeeëendenkorrel (rijk aan eiwit) en water met behulp van een klein plastic spuitje.
Normaal hoef je uit het ei gekomen kuikens de eerste 24 uur niet te voeren maar in dit geval waren de kuikens al langer uit het ei en bovendien hadden ze
zo te zien al alle energie verbruikt. Misschien waren de 24 uur nog niet om maar ik verwachtte dat ze de nacht niet zouden overleven als ze niets te eten zouden krijgen.

Op dit moment, 1 week oud, doen ze het prima. Ze groeien goed op meelwormen en twee maal daags dat eendenkorrelpapje, dat ik geef omdat meelwormen wellicht te eenzijdig voedsel zouden zijn.
Ze zijn actief en bij vlagen piepen ze oorverdovend.
Ik heb er nog over gedacht om ze terug naar Nena te brengen maar die reageerde niet als de kuikens luidkeels piepten en als zij zelf riep reageerden de kuikens ook niet, terwijl ze elkaar goed kunnen horen.
Mijn werkkamer ligt naast de eendenvijver en met de ramen open is de afstand maar een paar meter.
Blijkbaar hebben ze te weinig kunnen communiceren om een band op te bouwen want de kuikens beschouwen mij als hun ouder.
Dat heeft voordelen want ze vangen om ze te kunnen voeren is daarom geen enkel probleem. Ze zijn watervlug dus als ze willen vluchten wordt vangen lastig.
Dat heb ik bij het vorige duo gemerkt in 2013.
Op dit moment zijn ze al een paar dagen lek en willen ze niet zwemmen maar ik zet ze een keer of vier per dag in een bak met water zodat ze zich blijven wassen daarna.
Na nog geen minuut willen ze er weer uit en dat laat ik ook toe. Ze voelen wanneer ze nat tot op de huid zijn en dan koelen ze te snel af.
Dat vet komt vanzelf wel op gang op deze manier. Als ze tenminste niet ziek of gebrekkig zijn.
Bob (het mannetje die elk jaar apart moet omdat Nena hem niet in de buurt wil hebben tijdens broed en met kuikens, heb ik maar weer bij Nena op de vijver gelaten.
Ze zijn het nog aan het uitvechten.