Duo Bijnadood is grootgebracht en doet het perfect. Ze zitten goed in de veren en kunnen vliegen.
Ze vechten onderling maar dat is normaal voor dit soort kuikens in de puberteit. Het zijn echt geen lieverdjes die Nonnetjes.
Ondertussen heeft Nena een tweede nest uitgebroed. Dat is de eerste keer dat ze dat gedaan heeft. Het waren er 5 maar eén kuiken heeft de eerste 5 minuten op het water niet overleefd. Een tweede lag na drie dagen dood op de kant dus ik ben een beetje huiverig voor de resultaten van dit nest. Nena is geïrriteerder dan met een eerste nest en voor mijn gevoel warmt ze de kuikens ook niet zo nauwgezet op als ik van haar gewend ben. Het zou een aftelrijmpje kunnen worden.
Nena en haar nieuwe kuikens nemen de grote vijver dus in beslag.
De kuikens van het eerste nest zitten op het terras met een kinderbadje als vijver. Ik heb daar een net overheen gespannen want de havik lust wel een lekker hapje. Afgezien daarvan kunnen ze dus vliegen maar weten ze niet waar ze heen moeten als ze het terras zouden verlaten. Dan kunnen ze overal terechtkomen met alle gevaren van dien.
Bob, het mannetje zit in het achterste gedeelte van de ren waar hij ook een geïmproviseerd badje heeft.
Het duo kuikens van het eerste nest moet eerst een tijdje bij de volwassen eenden gezeten hebben om hun gedrag te kunnen kopiëren. Het tweede nest gooit dus roet in het eten. Nu moet ik dus wachten tot de overgebleven 3 kuikens van dat nest groot zijn. Je kunt geen kuikens van zo'n verschillende leeftijden bij elkaar zetten totdat ze allemaal volgroeid zijn. Dan gaan er namelijk zeker doden vallen. Als alle kuikens dan op hetzelfde niveau zijn qua verwildering kunnen ze de natuur in. Dat gaat nu nog lang duren helaas, maar er is niets aan te doen. Afwachten maar.
Dit is met afstand het meest arbeidsintensieve jaar ooit en het had wel wat minder gemogen van mij. Daarnaast heb ik ook nog een kattenslachtoffer onder mijn hoede. Een mus die bij vrienden is afgeleverd door de kat. Ik heb het maar geprobeerd al had ik er weinig vertrouwen in. Een mus is toch andere koek dan een eendenkuiken. Maar het gaat ver boven verwachting. Nog meer werk dan de eenden want mussen eten veel vaker en zijn totaal hulpeloos (nestblijvers). Een eendenkuiken doet alles zelf na een aantal dagen voeren maar een mus blijft afhankelijk tot het allerlaatst. Grappig is dat hoewel de mus al wat veren had toen hij kwam, hij toch tam is geworden. Hij laat zich dus makkelijk pakken en gaat op mijn vinger of schouder zitten als hij gevoerd wil worden. Dat maakt het allemaal veel werkbaarder. Sinds gisteren eet hij ook zelf in de geïmproviseerde ren met bebladerde takken om op te zitten. Er staat een curver bak onderin met zand waar hij kleine steentje uit kan halen voor de spijsvertering en zaadjes en graan om zelf te eten. Regelmatig wil hij nog een pipetje gemalen en papperig mengsel van zaad, meelwormen en eendenkorrel (voor de eiwitten) maar het einde is in zicht