Wie is Jan Paul van der Meij

De avonturen

De actie CD's

De pers

De golden years

De interviews

De lawaaizone

De opjutter

De paco

Home
De biografie
(redactie: Ab Winkel)

Jan-Paul van der Meij staat niet in de enclopedie van muziekkrant Oor. Als dat ooit nog gebeurt, wordt het een hele toer om hem recht te doen. We zetten voorgoed een streep onder nietszeggende cliches als 'talent', 'belofte voor de toekomst' of ander geneuzel. Maar met Veelzijdig Kunstenaar valt te leven.
Want hoewel er maar 1 Jan-Paul bestaat, is de veelzijdigheid van de duinbewoner uit Wijk aan Zee met wat goede wil op te splitsen. Leest u maar even mee.

De bandjesman
Jan-Paul versleet in sneller tempo bandjes dan Elton John brillen. Een greep: Straight, Double Use, De Vier Maten, Bintangs, Smoking Johnny and the Flying Ashtrays, Blondino's.
Jan-Paul hield het zo'n acht jaar geleden voor gezien met bandjes. Bandverband was het te lastig: de compromissen, de afstemming, de beschikbaarheid. Hij ging alleen verder. Totdat hij in Bob Fosko en Pierre van Duyl heel andere, maar toch gelijkgestemde zielen zag. Alle drie hebben ze Gorelev. Dus was er vlak voor het nieuwe millennium toch weer een bandje.

De liedjesman
Als componist/liedjesschrijver schreef Jan-Paul heel wat af. Er zijn klassiekers. Denk aan het semi autobiografische "Zenuwachtig", de oerkreet "Sylvia", het Neil Young-achtige "Making love on a bed of roses", het geile "Te ver heen", of het te ver hene "Zo geil". Iedereen zal zijn favorieten hebben. Minder bekend zijn de pogingen van J.P. om de huishoudpot te spekken met liedjesschrijverij. Willeke Alberti zong twee kerstvertalingen van J.P., gerard Cox waagde zich net niet aan "Wat maak je me nou?" en er moet een kindercartoonserie zijn geweest waarvan J.P. het thema schreef. Zijn katholieke jeugd komt op de proppen in bijvoorbeeld Modder, Modder", gezongen door het Odulphuskoor.

De dorpsman
Jan-Paul is een dorpsman. Waagde zich lange tijd letterlijk niet verder dan de Zeestraat. De relatie dorp-muziek is vaak terug te horen. Het schoolkoor zingt mee in HIT IN HOLLAND, in WEG VAN DE STAD zingt ie in feite weg van zijn dorp te zijn, hij legde zijn dorp vast in een wel heel fraai kwartetspel.

En met een collectebus in de hand bewoog hij lang zijn dorpsgenoten te laten storten voor het KoninginWilhelminafonds. Sinterklaas in het dorp? JP is muziekpiet. En het plaatselijke koor Vrijuit Zingen ontstond mede op zijn initiatief. Na een boeiend dispuut tussen koor en dirigent droeg JP het dirigentenstokje over aan Wim Duin.

Het dorp is ook inspiratiebron van zijn columns in dorpskrant de Jutter die hij schrijft onder het veelzeggende pseudoniem Opjutter. O, ja. Alie van de Staatscourant woont in Wijk aan Zee.

De productieman
Wie luistert naar Jan-Paul van der Meij hoort echoos uit de rijke geschiedenis van de popmuziek. Zijn meeste liedjes hebben de beproefde popstructuur. Introotje, coupletje, referientje, brug. En daarop allerlei variaties. Je hoort ook allerlei soundjes. Beach Boys, Beatles, Jeff Lynne, Tom Petty, Dean Martin, Jerry Lee Lewis. Maar vooral veel eigen ideeÎn, die getuigen van creativiteit en lef om te experimenteren. In zijn thuisstudio Jongensstad namen inmiddels talloze bandjes op. Hoewel Jan-Paul dan het liefst live opneemt, zijn er ook voorbeelden dat zijn bemoeienis een toegevoegde waarde was aan het eindresultaat. Erg fraai voorbeeld is de cd Hurryman van Rob van der Plas. Maar JP legde ook Dockside, Bob Fosko, Armand, Egon Kracht en anderen vast op een wijze zoals ze nog niet eerder klonken. En allemaal zagen ze wel eens de radeloos aan snoertjes en stekkertjes wriemelende thuiswerker die verzuchtte: Hoe kan dat nou? Dat heb ik nou nog nooit gehad. Maar geef hem een kwartiertje en alles werkt weer.

De coverman
Van der Meij is een muziekliefhebber. En hij vindt heel veel mooi. Soms zit dat in de weg, maar als geen ander kan hij in een liedje kruipen en het laten klinken alsof het van hem is. Er zijn prachtige voorbeelden. Down the Wire van Neil Young, Lady Grinning Soul van David Bowie, Gypsy Eyes van Jimi Hendrix, Help Miranda van Brian Wilson, Fly into the sun van Lou Reed, Monument van McGuinnes Flint. Ze schreeuwen om de covercompilatie " Jan-Paul doet het anders".

De hondenman
Piet Hendriks was de wolvenman. Jan-Paul is de hondenman. Op heel wat demootjes is een hond te horen. En net als Cat Stevens, Dan Baird, Freebo en vele anderen zong Jan-Paul over de viervoeter. In dit geval ging het om Paco.

De instrumentenman
Is ie nou gitarist of pianist? Van der Meij houdt van een mooie akoestische en een sprankelende elektrische. Als de snaren maar verkeerd om zitten, want zo heeft ie het geleerd. Maar de piano is ook niet weg te denken. Het was 1979. Straight speelde in Alpha, Beverwijk. Jan-Paul, die zich in die periode erg identificeerde met zijn held Jerry Lee Lewis, stond beneden aan de trap met een loodzware akoestische piano. En keek veelbetekenend omhoog. Zijn bandleden hebben hem verwenst. Pas later waren er elektrische varianten die zijn goedkeuring weg konden dragen. Jan-Paul componeert doorgaans op gitaar, soms op toetsen. Hij kan zich ook aardig redden op bas en drums.

De familieman
De Drie Gebroeders. Dat staat te lezen op de gevel van Jan-Pauls ouderlijk huis in Wijk aan Zee. Hij is de oudste van drie muzikale broers. Ook Marc en Jos van der Meij duiken regelmatig in allerlei bandjes op. Marc is een folkie en Jos een rocker. Jan-Paul legde zijn inmiddels overleden vader vast als zanger van het Odulphuskoor en zijn moeder Margaretha is te horen met een gedicht op de cd Laat de kust met rust.

De avonturen De actie CD's De pers De golden years De interviews De lawaaizone De opjutter De paco Home	De biografie (redactie: Ab Winkel)
	Jan-Paul van der Meij staat niet in de enclopedie van muziekkrant Oor. Als dat ooit nog gebeurt, wordt het een hele toer om hem recht te doen. We zetten voorgoed een streep onder nietszeggende cliches als 'talent', 'belofte voor de toekomst' of ander geneuzel. Maar met Veelzijdig Kunstenaar valt te leven. Want hoewel er maar 1 Jan-Paul bestaat, is de veelzijdigheid van de duinbewoner uit Wijk aan Zee met wat goede wil op te splitsen. Leest u maar even mee.
	De bandjesman Jan-Paul versleet in sneller tempo bandjes dan Elton John brillen. Een greep: Straight, Double Use, De Vier Maten, Bintangs, Smoking Johnny and the Flying Ashtrays, Blondino's. Jan-Paul hield het zo'n acht jaar geleden voor gezien met bandjes. Bandverband was het te lastig: de compromissen, de afstemming, de beschikbaarheid. Hij ging alleen verder. Totdat hij in Bob Fosko en Pierre van Duyl heel andere, maar toch gelijkgestemde zielen zag. Alle drie hebben ze Gorelev. Dus was er vlak voor het nieuwe millennium toch weer een bandje. De liedjesman Als componist/liedjesschrijver schreef Jan-Paul heel wat af. Er zijn klassiekers. Denk aan het semi autobiografische "Zenuwachtig", de oerkreet "Sylvia", het Neil Young-achtige "Making love on a bed of roses", het geile "Te ver heen", of het te ver hene "Zo geil". Iedereen zal zijn favorieten hebben. Minder bekend zijn de pogingen van J.P. om de huishoudpot te spekken met liedjesschrijverij. Willeke Alberti zong twee kerstvertalingen van J.P., gerard Cox waagde zich net niet aan "Wat maak je me nou?" en er moet een kindercartoonserie zijn geweest waarvan J.P. het thema schreef. Zijn katholieke jeugd komt op de proppen in bijvoorbeeld Modder, Modder", gezongen door het Odulphuskoor. De dorpsman Jan-Paul is een dorpsman. Waagde zich lange tijd letterlijk niet verder dan de Zeestraat. De relatie dorp-muziek is vaak terug te horen. Het schoolkoor zingt mee in HIT IN HOLLAND, in WEG VAN DE STAD zingt ie in feite weg van zijn dorp te zijn, hij legde zijn dorp vast in een wel heel fraai kwartetspel. En met een collectebus in de hand bewoog hij lang zijn dorpsgenoten te laten storten voor het KoninginWilhelminafonds. Sinterklaas in het dorp? JP is muziekpiet. En het plaatselijke koor Vrijuit Zingen ontstond mede op zijn initiatief. Na een boeiend dispuut tussen koor en dirigent droeg JP het dirigentenstokje over aan Wim Duin. Het dorp is ook inspiratiebron van zijn columns in dorpskrant de Jutter die hij schrijft onder het veelzeggende pseudoniem Opjutter. O, ja. Alie van de Staatscourant woont in Wijk aan Zee. De productieman Wie luistert naar Jan-Paul van der Meij hoort echoos uit de rijke geschiedenis van de popmuziek. Zijn meeste liedjes hebben de beproefde popstructuur. Introotje, coupletje, referientje, brug. En daarop allerlei variaties. Je hoort ook allerlei soundjes. Beach Boys, Beatles, Jeff Lynne, Tom Petty, Dean Martin, Jerry Lee Lewis. Maar vooral veel eigen ideeÎn, die getuigen van creativiteit en lef om te experimenteren. In zijn thuisstudio Jongensstad namen inmiddels talloze bandjes op. Hoewel Jan-Paul dan het liefst live opneemt, zijn er ook voorbeelden dat zijn bemoeienis een toegevoegde waarde was aan het eindresultaat. Erg fraai voorbeeld is de cd Hurryman van Rob van der Plas. Maar JP legde ook Dockside, Bob Fosko, Armand, Egon Kracht en anderen vast op een wijze zoals ze nog niet eerder klonken. En allemaal zagen ze wel eens de radeloos aan snoertjes en stekkertjes wriemelende thuiswerker die verzuchtte: Hoe kan dat nou? Dat heb ik nou nog nooit gehad. Maar geef hem een kwartiertje en alles werkt weer. De coverman Van der Meij is een muziekliefhebber. En hij vindt heel veel mooi. Soms zit dat in de weg, maar als geen ander kan hij in een liedje kruipen en het laten klinken alsof het van hem is. Er zijn prachtige voorbeelden. Down the Wire van Neil Young, Lady Grinning Soul van David Bowie, Gypsy Eyes van Jimi Hendrix, Help Miranda van Brian Wilson, Fly into the sun van Lou Reed, Monument van McGuinnes Flint. Ze schreeuwen om de covercompilatie " Jan-Paul doet het anders". De hondenman Piet Hendriks was de wolvenman. Jan-Paul is de hondenman. Op heel wat demootjes is een hond te horen. En net als Cat Stevens, Dan Baird, Freebo en vele anderen zong Jan-Paul over de viervoeter. In dit geval ging het om Paco. De instrumentenman Is ie nou gitarist of pianist? Van der Meij houdt van een mooie akoestische en een sprankelende elektrische. Als de snaren maar verkeerd om zitten, want zo heeft ie het geleerd. Maar de piano is ook niet weg te denken. Het was 1979. Straight speelde in Alpha, Beverwijk. Jan-Paul, die zich in die periode erg identificeerde met zijn held Jerry Lee Lewis, stond beneden aan de trap met een loodzware akoestische piano. En keek veelbetekenend omhoog. Zijn bandleden hebben hem verwenst. Pas later waren er elektrische varianten die zijn goedkeuring weg konden dragen. Jan-Paul componeert doorgaans op gitaar, soms op toetsen. Hij kan zich ook aardig redden op bas en drums. De familieman De Drie Gebroeders. Dat staat te lezen op de gevel van Jan-Pauls ouderlijk huis in Wijk aan Zee. Hij is de oudste van drie muzikale broers. Ook Marc en Jos van der Meij duiken regelmatig in allerlei bandjes op. Marc is een folkie en Jos een rocker. Jan-Paul legde zijn inmiddels overleden vader vast als zanger van het Odulphuskoor en zijn moeder Margaretha is te horen met een gedicht op de cd Laat de kust met rust.