De biografie

De avonturen

De actie CD's

De pers

De golden years

De interviews

De lawaaizone

De paco

Home

"ZO BRUUTAAL GODDELOOS" 2000
Hij die zich inspant om Wijk aan Zee blij te maken met een nieuw, groot gebouw wordt daar, althans in dít leven helemaal niet gelukkig van.
Dat dit ook in 1890 al zo ging zal bij de gemeente en projectontwikkelaars van nu wellicht weinig bekend zijn.
Dit is het waar gebeurde verhaal van Adrianus Driessen.
Deze Wijk aan Zeese pastoor verwachtte alle heil van een prachtig nieuw kerkgebouw en daar ging hij dan ook helemaal voor.
Want waar tegenwoordig de wethouder orakelt dat de komst van een kuuroord de dorpelingen voor de zekere ondergang zal behoeden was het destijds nog gewoon God zelf die de Wijk aan Zeeërs moest komen redden!

Pastoor Driessen wist, dat hij zo'n 30.000 gulden nodig had om de kerk te kunnen bouwen en wilde alles op alles zetten om dat bij elkaar te krijgen.
Hij had zijn plan al gemaakt toen hij in Haarlem de bisschop ging vragen of die hem toestond "te beproeven de noodige gelden bijeen te brengen."De pastoor schreef in het archief van de Sint Odulphus parochie:"Ik had dit in de meest algemene woorden aangevraagd omdat ik anders een of andere beperking duchtte."
Na de toestemming van de Monseigneur ging de pastoor als een razende aan het werk om geld in te zamelen voor de bouw van de kerk. Hij organiseerde in de eigen parochie iedere maan een buitengewone collecte, kreeg centen los van gefortuneerde heren, ging persoonlijk huis aan huis in Heemskerk (opbrengst F 114,35) en was in het hele land op zoek nar sponsors.
"In 1887 begon ik op het laatst van april al weder om mijn bedelreizen voort te zetten tot aan de week voor kerstmis toe, iedere maandag mij op weg begevenden des vrijdags gewoonlijk terugkeerende." Pastoor Driessen stak dus zoveel tijd in het fondswerven, dat hij in zijn parochie min of meer de boel de boel liet. Het jaar daarop besteedde hij op de zelfde manier. Slechts in de weekeinden en op feestdagen kwam de pastoor nog wel aan zijn eigenlijke werk toe, zodat de Wijk aan Zeeërs hem niet helemaal waren vergeten toen de eerste steen werd gelegd op 6 augustus 1889. Dat het niet echt meer klikte tussen de pastoor en zijn parochianen blijkt wel uit het feit dat hij in die periode om uiteenlopende redenen 7 keer werd aangeklaagd bij de Deken.

De pastoor had het aan de stok met maar liefst twee verschillende A. Schelvis, had mot met M. Kroon en er waren ook wrijvingen tussen hem en de schoolmeester Franken. Pastoor Driessen was klaar met Wijk aan Zee en zijn overplaatsing nar Ilpendam kwam dan ook niets te vroeg: "hier Blijde verliet ik Wijk aan Zee, want waar ik ook geweest ben, nergens had ik ook maar een enkele ontmoet, ik zeg niet zoo goddeloos brutaal, maar zoo brutaal goddeloos als hier." Zijn opvolger pastoor Bos schreef even later in het zelfde boek: "Wij betreuren het dat pastoor Driessen voor al zijne rustelooze zorgen en moeielijken arbeid geen voldoende dankbaarheid van veler zijner parochianen mogt ondervinden. Het is echter onze innige wensch, dat God hem daarvoor overvloedig mag beloonen in den hemel."

DEN OPJUTTER
Bron: "gedenkwaardigheden uit de geschiedenis van de H. Odulphus parochie Wijk aan Zee, ontleend aan het parochie archief en bijeengebracht door pastor de Wit, 1984."

SJONGE JONGE

Ik was altijd een jonge jongen
Eigenlijk van begin af aan
Ik had toen van die rooie wangen
En daarboven felblond haar
Ik rook altijd naar de duinen
Vaak ook naar de grote zee
Want we deden hier van alles
Wat jáls echte Wijk aan Zeeër dee
Hutje bouwen, indiaantje
Fikkie stoken op het strand
In de zomer in de winter
Was altijd wat aan de hand

Ik was altijd een jonge jongen
Zoals je die nu nog wel ziet
Energiek, vanzelfsprekend
(maar op internet nog niet)
stickie roken met m'n maatjes
lichtjes kijken op 't Paasduin
crossen in een ouwe wagen
de bumper inderdaad in puin
foto's maken van je meisje
op de pier en bij de zee
gewoonweg al die dingen
die j'als jonge jongen dee

ik was altijd een jonge jongen
denkend dat-ie heel wat was
op de bühne in een bandje
naar mijn moeder met de was
almaar zoekend naar het liedje
dat het allemaal zei
nu goed bezig, dan wat warrig
maar nog altijd in Week aaan Zij

ben nog steeds een jonge jongen
voor iets anders niet geleerd
en met jarenlang ervaring
dus dat gaat niet meer verkeerd
ben nog steeds een jonge jongen
ook al hou ik me soms groot
met m'n maten op een feestje
ouwe jongens krentenbrood

"ZWARTE" PIET december 1998

tussen alle zwarte pieten
die werken voor sinterklaas
zit er een, die is het niet
want die piet is wit helaas

dat komt omdat die piet zo bang is
bang is om op dak te gaan
bang is om zo hoog te lopen
bang is voor zijn eigen baan

omdat die piet niet op wil vallen
met zo'n bleke pietekop
haalt ie eerst bij de hoogovens
14 zwarte kolen op

een zo'n kooltje voor zijn handen
twee kooltjes voor ieder been
vier veegt hij op romp en armen
de rest over zijn snuitje heen

dan is het tijd voor de intocht
al kijk je goed je ziet het niet
hij strooit snoepgoed voor de kinderen
voelt zich weer een " zwarte piet"

EEN HEEL KLEIN MANNETJE IN EEN HELE GROTE AUTO 2000

Een heel klein mannetje in een hele grote auto
Is onderweg naar iets belangrijks toe
Een klein mannetje in een hele grote auto
Haalt alles uit de kast als het echt moet
Zijn hoofd gonst van grote plannen
Hij is gedreven, hij is vol van vuur
Een klein mannetje in een hele grote auto
Z'n neus komt net uit boven het stuur

Een klein mannetje met een hele grote koffer
Zal ze laten weten wie hij is
Een klein mannetje met een hele grote koffer
Nee, dat is niet zomaar niks!
De koffer die zit boordevol papieren
"zeer gewichtig voor het algemeen belang"
zegt een klein mannetje met een hele grote koffer
die hij zelf nog amper dragen kan

een klein mannetje in een hele grote auto
dendert door dorpse straten heen
hij hoeft er nniet eens voor uit te stappen
want hij ziet het al meteen:
we gaan flink bouwen in de hoogte
ver naar voren en naar benee
en het dorp zal mij nog dankbaar wezen
voor alles dat ik voor ze deed

een klein mannetje tussen notabelen
staat altijd helemaal vooraan
een klein mannetje tussen grote mensen
zal wel moeten: anders zien ze hem niet staan
hij loopt op zijn tenen
hij graait en hij grijpt
en zo zal hij altijd blijven want
kleine mannetjes kunnen er net niet helemaal bij

"KWALITEITSVERBETERING" ? 2000

De gemeenteraad heeft onlangs besloten om te blijven zoeken naar mogelijkheden voor woningbouw en 'n kuuroord in het Wijk aan Zeese duingebied.
Zo moeilijk is het blijkbaar om voor 1 keer de oprukkende projectontwikkelaars te beteugelen.
Mannen met bouwplannen kunnen wel beweren dat de kwaliteit van de Dorpsduinen zal verbeteren door er te gaan bouwen, maar die kreet is net zo uit de lucht gegrepen als het idee dat het milieu erop vooruit gaat wanneer schiphol groter wordt: Onder gebouwen groeit werkelijk niets meer!
Mannen met bouwplannen zijn van mening dat het mogelijk moet zijn om, zolang het economisch haalbaar is, verder te gaan met "verantwoord" bouwen in dit 1 na laatste natuurgebiedje binnen de gemeente Beverwijk.
Het woord "verantwoord"suggereert dat ergens een grens moet liggen, waarna bouwen niet meer verantwoord zal zijn. Dat klopt.
En die grens is volgen de meeste Wijk aan Zeeërs, het originele plan van aanpak, Rijkswaterstaat, Uitwaterende sluizen, bureau Vollmer, ecoloog Slings en Stichting Duinbehoud inmiddels bereikt.

Januari 1998

Een jaar of twee gelden werd me gevraagd om "Vrijuit zingen" te gaan leiden.
Het pas door de Stichting Dorpsraad opgerichte koor had "Aan de Amsterdamse grachten"er net lekker inzitten en kreeg de smaak van het samenzingen goed te pakken, maar helaas: de eerste dirigent kreeg een enge ziekte (slaapwandelen overdag).
Inmiddels was ik al voor de vijfde keer gevraagd om het koor weer op te pakken. Hoewel ik iedere keer zei niet de kwalificaties te hebben die voor zoiets nodig zijn, bleven ze toch aandringen totdat ik zei: "Laten we het dan maar voor een paar weken proberen."
Tegen wil en dank zou ik een koor gaan leiden, tenminste dat dacht ik toen nog.
Maar "Vrijuit zingen" bleek onhandelbaar. Deze veertig-plussers hadden niet de discipline die nodig is om samen muziek te maken. Ik raakte verzeild in een kluwen vrouwen in de overgang , een kakafonische hormoonhuishouding op stap, door 5 legercommandanten nog niet in het gareel te krijgen. Vrijuit zingen blleek een selectie eigenzinnige individuën die alles beter weten. Ik kan het niet anders omschrijven dan een kwebbel-a-rette met opvliegers, een chaos fortissimo, ongenuanceerd lawaai! En moest ik muziek mee gaan maken.
Van de ongeveer 37 leden zijn er nog geen handvol in staat om niet te praten zolang een liedje duurt.
Als het echt zo erg is, vraag je je misschien af wat ik na anderhalf jaar nog doe bij die dissonante tantes en die niet aan te horen tenoren? Misschien kom ik er niet weg, juist omdat ze zo typisch Wijk aan Zees eigenwijs zijn. Zoals een plaatselijke pastoor uit de vorige eeuw de mensen hier ook al omschreef als "brutaal goddeloos". Niet godvrezend maar wel puike vrienden voor elkaar.(meestal)
Niet alleen wanneer er gelachen kan worden maar ook als er iemand in de shit zit. Ik ben van ze gaan houden.
Muzikaal mag het allemaal weinig om het lijf hebben, maar kwa sfeer zit het wel goed bij "Vrijuit". Maar mensen, doe me een lol: als je muziek wilt op een feestje ofzo, vraag dan Arion (fanfare), Wolter Kroes of Ruud Jansen. Denk niet: zo'n koor lijkt me gezellig. Nodig ze niet uit, want ze willen dan komen. Voelen zich net echte artiesten wanneer ze gevraagd worden. NIET DOEN! Da's beter voor de oren en zou houd je ook nog wat hapjes over voor de gasten!
Er is nog heel wat te vertellen over "Vrijuit Zingen. Zoals die keer dat ik een betere naam voorstelde maar de raad van bestuur "Uit Volle Borst" dubbelzinnig vond(? )Of die keer dat een heuse, strenge zangpedagoge de boel kwam bijspijkeren, opvijzelen en afzwepen. Toen wilden ze allemaal zo snel mogelijk "Terug naar de kust" lekker "De zon in de zee zien zakken"met Jan-Paul. We deden ook een optreden in de studio van Radio Noordholland samen met Bob Fosko en Patrick Votrian. Of (iets te hoog gegrepen) een kerstconcert onder het motto: samen huilend de kerk uit. Echter, goede wil en ontspanning blijven troef bij ons vocale clubje.

HETE DAGEN

weken klagen
en maar vragen
om aandacht van de zon
die schijnt
verhoord te hebben
wat zovlelen baden: hete dagen
trillende lucht, vallende mussen
zacht asfalt, je zweet je kapot
genieten van een briesje of wat schaduw
is een vreemd genot immers
wie krijgt wat hij vraagt
en daarna tevreden hijgt
bij het ontlopen daarvan
doet decadent aan
hete dagen
duizenden meisjes 
likkend aan ijsjes
waterijsraketten
hoog aan de hemel
duizenden blikken
vol vochtige prikkels
zeeen van cola's en bieren
dubbel sixpack  met z'n vieren
hete dagen
muggen, liefbeheerbesstjes
vlooien plagen
een ventila-tor
vliegers, meeuwen, helicopters een vliegtuig met een sleep
een opvlieger op het balkon en boven dat alles:
de zon
hete dagen
licht op je hoofd, licht in je hoofd
een zonnebril met roze glazen
de kustplaats als een schilderij
de dorpswei nog groen
een zwart klusje met die hitte
maar iemand moet het doen
een gloeiende postbode met blauwe envelop
een vette knipoog in de snackbar
met een zakdoek op z'n hoofd
op de strandweg een fiets een brommer een fietsie
het lijkt wel een expositie
\vluchten voor of naar de zon
een zwijgend dutje een grijzende slaap
de fijne kneepjes en de lege tube
factor 20
hete dagen
verterende massa's
hete dagen
rinkelende kassa's

hete dagen
we mogen niet klagen