Wormprobleem:
We vonden ons kuiken op de dag dat het uit het ei gekropen was. Dat was te zien aan de helderwitte eitand op de snavel. Dus dachten we niet aan parasieten. We meenden dat het beestje nog niets had gegeten. Maar blijkbaar wel. En blijkbaar was het ook iets dat parasieten had geherbergd. Misschien een vlieg of zelfs een vossenkeutel.
In ieder geval bleek na ongeveer drie weken dat het kuiken lintworm had. Er hing opeens een wit draadje uit haar achterste. Omdat ze alles eet wat er voor haar snavel komt dacht ik eerst aan een touwtje dat ik per ongeluk ergens had laten liggen. Maar toen het bleef hangen en ik het uit haar achterste wilde trekken voelde ik dat het bewoog. Ik heb nog nooit zo vaak mijn handen gewassen in zo'n korte tijd. Het was een lintworm. Daarna kwamen er met elk poepje wel stukken lintworm mee. Die trok ik er dan voorzichtig uit met een papiertje. Heel voorzichtig. Want zo'n lintworm kan de darmen beschadigen.
Ons kuiken werd er toch schichtig van omdat ik het bij bijna elk poepje even moest vastpakken. En dat was echt nodig. Als ik dat niet snel genoeg deed pakte kuiken de worm zelf en slingerde het vervolgens van zich af. Met alle onsmakelijke gevolgen van dien.
Dus zo snel mogelijk de dierenarts gebeld. Die geloofde eerst niet eens dat zo'n kuiken al lintworm kon hebben dus heb ik de gevonden stukken in een plastic zakje meegenomen om hem te overtuigen.
De dierenarts gaf het beestje daarop een pasta in de snavel. Flubenol. En dat zou het probleem hebben moeten oplossen. Maar de dosis was blijkbaar niet hoog genoeg.
Na zo'n 5 dagen stond ik weer bij de dierenarts omdat ik weer lintworm had gevangen. Toen kreeg ik een poeder mee. Eigenlijk bedoeld voor grote kippenhouderijen en grote aantallen kippen. De dosering was dus vrij ingewikkeld terug te rekenen naar een enkel eendenkuiken en niet heel erg precies. Het moest door het voer voor zeven dagen gemengd worden en ik wist ook niet wat ons kuiken nou precies at in zeven dagen. Bovendien bleef er zo weinig poeder over voor die zeven dagen, en kon ik het ook niet goed door de opfokkorrels mengen omdat die dan zelf poeder werden, dat het lang niet zeker was of het kuiken er wel genoeg van binnen kreeg.
Toen na drie dagen nog steeds stukken lintworm uit haar achterste piepten besloot ik het anders aan te pakken. Ik deed elke morgen een mespuntje poeder bovenop de opfokkorrels zonder het te mengen en dat zeven dagen lang. Dan wist ik zeker dat ze het binnenkreeg en hopelijk was dat genoeg. Het heeft het probleem toen gelukkig wel snel opgelost. Maar de eerste dag was ze er wel van aan de dunne. Ze poepte een paar keer minstens een meter ver weg. Tegen de muur. Die ik dus opnieuw heb gewit. Schoonmaken mocht niet baten.
Voorzichtigheid bij experimenteren met dosering is dus geboden. Er zijn vast ook dierenartsen met ervaring met kleine aantallen klein pluimvee, dus de volgende keer zou ik toch even rond gaan bellen of ik die niet kon vinden. De improvisatie heeft wel gewerkt maar is toch wat riskant.
De lintworm (uitvergroot)