LAAT DE KUST MET RUST &
CULTURAL VILLAGE OF EUROPE

Het enige echte 'GALLIES DORPJE' in Nederland is Wijk aan Zee. Al ruim twintig jaar verweert het zich succesvol tegen de overheersing van de INDUSTRIE. Het Wijk aan Zeese kustgebied blijkt al jarenlang populair bij ontwerpers van grootschalige projecten als: vliegveld in zee, depots voor verontreinigde bagger, kolengestookte energiecentrales. I.p.v. toverdrank heeft het dorp de actiegroep LAAT DE KUST MET RUST met argumenten en alternatieven. I.p.v. de valszingende bard is er: Jan-Paul van der Meij.

Hij produceerde in zijn studio diverse albums met lofzangen op de kust en protestliederen tegen de plannen van Rijkswaterstaat en Boskalis. Op deze CD's staan bijdragen van lokale rock-helden, de plaatselijke fanfare en het kerkkoor. Ook landelijk bekende artiesten als Armand, Bob Fosko, Heideroosjes, Arthur Ebeling werkten mee aan de CD Laat de Kust met Rust. Verder gaat Jan-Paul samen met de groep De Smurrymen als Gallische strijders te keer op de CD in het kader van Wijk aan Zee, CULTURAL VILLAGE OF EUROPE. www.culturalvillage.com Dit project is een pleidooi tegen regelzucht, bureaucratie en voor kleinschaligheid en eigen verantwoording. De CD is in feite een ode aan het dorpse leven. Omdat het project Cultural Village internationaal is met dorpen uit tien verschillende Europese landen zijn de liedjes Engelstalig. De actie CD's die Jan-Paul produceerde zijn:

MENEER RIJKSWATERSTAAT EN 17 ANDERE MELODIEËN (1994)
LAAT DE KUST MET RUST (1997)
CULTURAL VILLAGE OF EUROPE (1999

v.l.n.r.:Arthur Ebeling-gitaar, Rob van der Plas-zang-gitaar, Bert Kisjes-initiatiefnemer Cultural Village, Paul Freid-zang-gitaar, Paul Bruijn-drums, Jan-Paul van der Meij-zang-piano, Siegfried-semi dakloze, Wout Folmer-bas.

LAAT 
DE 
KUST 
MET 
RUST 

WIJK AAN ZEE is een plaatsje met om en nabij 2400 inwoners, dat er uitziet als de Noordhollandse versie van een Tiroler alpendorpje in de zomer. Tegen een duinpan opgebouwd, met in het midden de kerk en het kerkhofje. En zoals het skidorpje in de gapende gaten van de skipistes aankijkt, zo aanschouwt de Wijk aan Zeeër de Hoogovens.

Vergeleken bij die reusachtige fabriek is Wijk aan Zee een smurfendorp.
Maar een betere vergelijking is met het Gallische dorpje van Asterix en Obelix, in de strip van Uderzo. Ook Wijk aan Zee wordt van diverse kanten bedreigd. Niet door de Romeinen, maar door de plannenmakers van overheid en door multinationals, behalve dat kleine dorpje aan zee. Daar houden ze nog steeds stand.

Een kleine greep uit de lijst met bedreigende plannen:

1974- 11 MILJOEN TON STAAL PLAN.
Doorbraak van Hoogovens naar zee. (polder in zee)

1989- KUSTPLAN.
Voorzet van Hoogovens, Una, Provincie en Rijkswaterstaat.
Slibdepot ten noorden van de noordpier met een kolengestookte
elektriciteitscentrale, bestaande uit vier eenheden.

1996 IJPOORT
Plan van Boskalis voor een schiereiland voor de kust
van Hoogovens met havens, slibdepot en vliegveld.

1996- MASTERPLAN NOORDZEEKANAALGEBIED
Zoekt meer ruimte als toekomstig haventerrein. Het ziet kustuitbreiding ten westen van Hoogovens als mogelijkheid voor industriële ontwikkeling op lange termijn.

Hieronder volgt het verhaal
 van Klein Duimpje tegen de reus. 
Van het ongerepte kustdorpje 
dat zich verweert 
tegen de macht van bedrijfsleven en overheden.

17 april 1989

Na het bericht dat er een slib depot dreigt (voor uit het Noord Zee kanaal afkomstige zwaar verontreinigde bagger) met vier kolengestookte electriciteitscentrales er bovenop, op het Wijk aan Zeese strand, wordt een vergadering in dorpshuis De Moriaan bijeengeroepen.
De bijeenkomst wordt massaal bezocht door de dorpsbewoners.
Vertegenwoordigers van Rijkswaterstaat, de Una en de Provincie komen uitleggen wat de bedoeling is.

De Volkskrant schrijft: Rijkswaterstaat ziet drieduizend inwoners over het hoofd.
Ook andere kranten komen met cartoons.

Mei 1989

Bijna iedere Wijk aan Zeeër zet zijn huis te koop:
'Te bevragen bij Rijkswaterstaat.'
Bij de ingang van het dorp staat een groot bord met de tekst:

WEGENS KUSTPLAN TE KOOP
EEN I.Z.G.ST.V. KUSTPLAATS
VRAAGPRIJS 475 000 000 K.K.
INFO RWS, HOOGOVENS

Het NOS journaal doet uitvoerig verslag van deze actie. Daarna volgt veel aandacht in pers, op radio en t.v.
Alle plaatselijke horeca gelegenheden veranderen hun naam: Restaurant De slibtong , Hotel De Kolenklucht, Auberge De Zwarte Zwaan , Bar Grill Boulevard of Broken Dreams.

Juni 1989

Op het Paasduin (een duin ten zuiden van het dorp dat Wijk aan Zee scheidt van de kolenbergen van Hoogovens er vlak achter) verschijnt een uitkijktoren met de tekst: "We houden het in de gaten".

De muziekschrijvers van Wijk aan Zee hebben in de maand mei verschillende protestliederen gecomponeerd over het naderende onheil.

George Kotte: Wijk aan Zee doet aan giftig slib niet mee
Jos Molenaar: Giftig slib en vier fabrieken op het strand
Jos Molenaar: Meneer Rijkswaterstaat als ik u tegen kom op straat dan zijn de poppen aan het dansen
Luc Dördregter: Schoenmaker Frans
Jan-Paul van der Meij: Als de knoppen open gaan
Jacques Kloes/ Ruud Jansen: 'n Eigen huis, maar niet in Wijk aan Zee
Jan-Paul van der Meij: De was is zwart

AL deze liederen worden vastgelegd op een cassette: Laat Wijk aan Zee en de kust met rust.
Verschillende liederen worden via radio en t.v. uitgezonden.

Juli 1989

Bolle Jos doet mee aan de jaarlijkse zeepkistenrace en vraagt aandacht voor het slibplan.
's Avonds gaat het liedje 'Meneer Rijkswaterstaat'in premiere.

14 augustus 1989

Jos Hassing en Jan Budding doen een oproep om veel bezwaarschriften in te dienen tegen het storten vann 90. 000 kubieke meter slib in de averijhaven door Hoogovens.

28 augustus 1989

Het internationaal kunstenaarscollectief 'Mutoid Waste Company'doet onderweg van Amsterdam naar Berlijn en Barcelona, Wijk aan Zee aan, om het dorp te helpen in zijn strijd tegen de dreiging van slibstort op het strand.
Zij zijn ruim drie weken te gast in het dorp. Zij bivakkeren op de parkeerplaats boven aan het eind van de Rijkert Aertszweg en bouwen daar een walvisskelet voor op het strand en een ijzeren vuist voor op het Paasduin.
De actie levert een lawine van publiciteit op.

23/24 september 1989

De ijzeren vuist wordt in een feestelijke processie van de parkeerplaats op de Rijkert Aertszweg naar het Paasduin gebracht en met een grote kraan boven op het duin gehesen.

ANTI SLIB FESTIVAL

Aansluitend op de plaatsing van de vuist op het Paasduin vindt een groot muziekfestival plaats.
Het festival duurt drie dagen.

De volgende Bands/ personen treden op:
De Baldado's, Ruud Jansen band, Bob Colour , Gruppo Sportivo, Follow that car, The boothill Undertakers, Twenty brother's House, Blues band, George Kotte, Jos molenaar, Luc Dördregter, Jan-Paul van der Meij, Shakespeare Jazz, Tweetal Toestand, het vrouwen Straatorkest, Primitive Action en de Mutoïd Waste Company.

Ook de kinderen in het dorp worden actief. In oktober vegen ze stoepjes schoon, verzamelen het zwarte gruis 'dat hier dagelijks uit de hemel valt'.
Ze vroegen daarvoor een kwartje om voor dat geld postzegels te kunnen kopen om het gruis aan Rijkswaterstaat te zenden.

Green Peace bereid een wereldwijd project voor 'No time to waste'. Zij zoeken daarvoor scholen in alle landen.
In Nederland wordt de basisschool de Duinpan uit Wijk aan Zee uitgekozen om mee te doen, vanwege het slibplan en de activiteiten van de school in verband hiermee.

25 januari 1990

Op het Hoogovensschaaktoernooi blijken 's ochtends alle witte koningen verdwenen te zijn. Grote consternatie bij de organisatie van het toernooi.
Het "Ministerie van Defensie van Wijk aan Zee verklaart later op de dag dat het de witte koningen heeft teruggetrokken bij het anti-slib monument op het pPaasduin voor overleg over de kustplanvariant van zwart.
Ook deze actie oogst veel publiciteit van de landelijke kranten en krijgt de aandacht van de cartoonisten.

6 april 1990

De gemeente sommeert om de (door een storm) gehavende vuist van het Paasduin te halen.

22 juni 1990

Aan de Zeepkistenrace van Wijk aan Zee doet ook Obelix mee.

September 1990

De provincie komt met een tweede variant van het kustplan op de proppen.
Het heet geen kustplan meer, maar Slibplan. Het gaat niet meer uit van Hoogovens, Una en Provincie, maar alleen van de Provincie.

Oktober 1990

Hotel Sonnevanck zet het Wijk aan Zees Culinair Festival in het teken van het Gallische dorp.
Wijk aan Zee is een klein dorp en wordt omringd door Romeinen.
Er wordt dan ook veel toverdrank gedronken.

10 december 1990

Een delegatie uit Wijk aan Zee brengt op uitnodiging van Rijkswaterstaat een bezoek aan Nederlands eerste grootschalige Baggerdepot, de Slufter bij Rotterdam. Alle leden van de delegatie zijn het erover eens dat zoiets nooit in Wijk aan Zee moet komen.Er is ook contact met een milieugroep in Oostvoorne waarmee 's avonds gezamenlijk de maaltijd wordt genutigd.

12 december 1990

Protestactie 'EXODUS'.
Wijk aan Zee wordt geëvacueerd. Bolle Jos houdt de Wijk aan Zeeërs aan de (enige) uitgang van het dorp tegen met het lied: 'Stop Wijk aan Zee- vecht Wijk aan Zee'. Veel Wijk aan Zeeërs komen voor deze actie op de been om met hun kofer, gepakt en gezakt het dorp te verlaten.
Midden op de dorpsweide en met windkracht zeven, begeleidde Leo van der Leden de uittocht op een (elektronisch versterkt) orgel. Hij speelde de dodenmars uit het tweede deel van de Eroica van Beethoven.

19 december 1990

Nederland Gifbrij en Natuur en Milieu organiseren een congres over baggerslib onder de titel 'Slib tot aan je lip'.
Drie leden van laat de kust met Rust nemen aan dit congres deel.

13/14 december 1990

Hoorzitting over het provinciale Slibplan in Haarlem. Veel bewoners van Wijk aan Zee gaan naar het Provinciehuis om in te spreken. Er is een lange lijst van insprekers, o.a. Bolle Jos die het lied 'Giftig slib en vier fabrieken op het strand' in spreekt (in zingt).

24 december 1990

Laat de kust met Rust komt met een bijna 1 cm dik bezwaarschrift tegen het slibplan van de provincie.

Januari 1991

Laat de kust met Rust heeft de leden van de Staten uitgenodigd om een kijkje in Wijk aan Zee te komen nemen. Verschillende leden maken van deze gelegenheid gebruik.
Op zaterdag 20 januari komen deze Statenleden naar Wijk aan Zee. De plek waar het slibdepot zou moeten komen wordt getoond.

Februari 1991

De Kamer van Koophandel dringt er bij de provincie op aan om snel en voortvarend het kustplan uit te voeren.
Ondernemers in Wijk aan Zee voelen zich door de Kamer van Koophandel verraden. Sommigen willen hun contributie niet langer betalen aan de Kamer.

Februari 1991

De behandeling van het slibplan in de Statenvergadering van 6 maart gaat niet door. Er is onvoldoende draagvlak. De hele kwestie zal later na de verkiezingen aanhangig worden gemaakt.

11 juni 1991

Rinus Otte promoveert aan de Vrije Universiteit met onder meer de stelling dat het Noordzeekanaal beter gedempt kan worden. Aanleiding om Rinus Otte in Wijk aan Zee te fêteren met een feestmaal.Jos Molenaar en Jan-Paul van der Meij schrijven het lied Wat doen we met het Noordzeekanaal?

Juli 1991

Jan van der Schoor schildert op de Wijk aan Zeese braderie een groot schilderij, voorstellend een fabriek op het strand bij de Noorpier, met gezeten op paal nr. 53 een pilaarheilige die waarschuwend zijn vinger opheft.
Na afloop van de braderie wordt het schilderij per vrachtauto onder luid applaus naar Hotel Sonnevanck gebracht, waar het een vaste plaats heeft gekregen.
Later is van het schilderij een ansichtkaart gemaakt.

12 juli 1991

Aan het slot van het traditionele vuurwerk tijdens de feestweek vlammen de woorden LAAT ONZE KUST MET RUST.
Diverse organisaties en particulieren hebben een letter gesponsord.

Oktober 1991

Inwoners van Wijk aan Zee blokkeren 's ochtends vroeg de ingang van het gebouw van de Raad voor Bestuur van Hoogovens, om een redelijk verhaal over de telkens terugkerende grafietregens en een garantie af te dwingen dat het niet weer gebeurt.

26 oktober 1991

Inwoners uit Wijk aan Zee brengen op uitnodiging van Hoogovens een bezoek aan het fabrieksterrein.

16 november

Het actie comité Laat de Kust met Rust organiseert een expositie waarin het laat zien wat er rondom het dorp gebeurd is sinds het graven van het Noordzeekanaal. Heel wat plannen zijn er al geweest voor het nog resterende stuk duinen tussen het kanaal en Wijk aan Zee.
De tentoonstelling wordt geopend door Gedeputeerde Geert de Boer.
Tijdens de opening weerklinkt het nieuwe lied van Jos Molenaar:
Wat doen we met het Noordzeekanaal? Dempe! Dempe!

24 december 1991

De leden van de Provinciale Staten krijgen bij wijze van kerstgroet een bandje toegestuurd
Met de stem van gedeputeerde de Boer die op het ritme van house muziek telkens herhaalt dat bagger storten een hele domme techniek is. Deze mix werd gemaakt door Jan-Paul van der Meij die dankbaar gebruik maakte van de uitspraken de Boer tijdens een radio interview.
Op het bandje staat ook het verhaal van Erica de Roever over het zeldzame plantje.

11 januari 1992

Ter voorbereiding van het Hoogovenschaaktoernooi organiseert Laat de Kust met Rust een schoonmaak actie van het dorp.

14 maart 1992

Tijdens een grote touwtrekwedstrijd waar de echte krachten gemeten worden verslaat Wijk aan Zee het bedrijf Hoogovens.
Het zelfbewustzijn van het dorp groeit.

2 april 1992

Oprichtingsvergadering van de Maatschappelijke Begeleidingscommissie voor het Mer- Averijhaven. Vanuit Wijk aan Zee zullen hierin zitting hebben: de vorzitter van Leefbaar Wijk aan Zee, Freek Trautwein, de voorzitter van de Dorpsraad, George van Luik en namens de ondernemers Bert Kisjes.
Namens Laat de Kust met Rust biedt Freek Trautwein gedeputeerde de Boer een stropdas aan met de gebalde vuist erop. Een vergadering daarvoor had de Boer heel ontactisch, een Hoogovenstropdas gedragen.

4 juni 1992

Bij de heropening van het Paasduin door de burgemeester vraagt een Russische acteur Alexander Pepel aandacht voor het slibprobleem.

12 juli 1992

Op de braderie staat Laat de Kust met Rust weer met een stand. Bovendien bestaat er de gelegenheid tot modder (slib) -worstelen. Daar wordt eigenlijk geen gebruik van gemaakt. Het is die dag veel te koud.

Augustus 1992

De eerste in een reeks van zeven grafietregens, afkomstig van Hoogovens, wordt boven Wijk aan Zee uitgestort.

8 september 1992

Hoorzitting over het baggerspecieplan op het Provincie huis in Haarlem.
Insprekers: G. van Luik, G. Spanjaard, Jos Molenaar, A. Tervoort, R. van Haeften, mevr. Van der Heyden, dhr. Van Mourik, dhr. Scholten, L. Kisjes, F. Trautwein, dhr. Benner.

7 oktober 1992

Laat de Kust met Rust bezoekt de afdeling Ecotechniek van Volker Stevin in Utrecht en spreekt met de heer J. Bouman. Freek Trautwein, Dirk Smit, Wim Bults en Bert Kisjes.

14 oktober 1992

Bezoek van Laat de Kust met Rust (Freek Trautwein en Bert Kisjes) aan de wethouder van Milieu in Velsen: H. van Spanje.

1 januari 1993

De Nieuwjaarswens die wordt rondgestuurd is een tekst van Loesje op ansichtkaartformaat.

Januari 1993

Er verschijnen Loesje posters in Wijk aan Zee.
Er worden er zes verschillende gemaakt.
Later wordt één van de teksten ook op t-shirts gedrukt.
20 februari 1993

Leden van de Statencommissie worden ontvangen in Wijk aan Zee.
Ze worden ontvangen in Paviljoen de Noordpier. Er is een bezichtiging van de oksel van de Noorpier (alwaar men een depot voor giftig slib overweegt) en van de nabijgelegen Averijhaven. In Sonnevanck horen zij 's middags een verhaal van Freek Trautwein, van J. Bouman, Ecotechniek en van Rijkswaterstaat. Daarna is er een forum discussie o.l.v. Kees Zwakman.
In het forum heeft ook zitting Volkert Schaap.

Laat De Kust Met Rust aan het ontbijt met Statenleden. april
tussen de muzikanten op de achtergrond: Jan-Paul  met akkordeon.

De dag start met een ontbijt in Paviljoen de Noorpier met Radio Noordholland en twee Statenleden en Laat de Kust met Rust. Provinciale Staten besluiten de Noordpier (voorlopig) van de agenda te schrappen. De Staten willen eerst het Milieueffectrapport van de Averijhaven zien. Misschien dat deze uitwijst dat een depot benoorden de Noordpier niet nodig is.

ARTIKEL UIT NOORHOLLANDS DAGBLAD van 6.4.93:
Drie inwoners van Wijk aan Zee, Freek Trautwein, Frans Dijkstal en Bert Kisjes maken deel uit van de Begeleidingskommissie van het Milieueffectrapport voor de Averijhaven. Zij krijgen het voor elkaar dat een vergrootte averijhaven wordt aangenomen die tot het jaar 2008 toe kan. In de hoop dat dan de reinigingstechnieken en de politieke wil zo ver gevorderd zullen zijn dat vervuild slib niet verder opgeslagen hoeft te worden en het strand voor verdere depots gevrijwaard zal worden.
Als de hele procedure bijna is afgerond komen de gemeente Velsen en de haven van Amsterdam in het geweer. Zij maken bezwaar tegen een slibopslag voor langere termijn op de plek van de Averijhaven. Dat moet op korte termijn beschikbaar blijven als kaderuimte.
Zij dwingen Rijkswaterstaat en de Provincie tot het compromis dat de hele Averijhaven weer leeggeschept zal worden zodra een andere stortlokatie is gekozen.
En met het zoeken van een nieuwe lokatie wordt al snel begonnen.
In de herfst van 1996 komt de provincie met een startnotitie voor een nieuw milieueffectrapport over het zoutebaggerprobleem. In de Milieucommissie van de Provincie spreken alleen de commissies van de VVD en D66 zich tegen opname van de Noordpier als mogelijke lokatie voor slibberging uit.

Juli 1993

Op de jaarlijkse braderie rondom de dorpswei in Wijk aan Zee verkoopt laat de Kust met Rust flesjes schoon strandzand. Al snel is de hele voorraad op.

24 december 1993

Kerstgroet aan de leden van Provinciale Staten. Zij krijgen een doosje met noten thuisgestuurd. In de walnoot zit ecogrind (= gemaakt van gereinigd baggerslib) verpakt: de noot die nog valt te kraken.

Januari 1994

De inspraakavond voor het Milieu Effect Rapport Averijhaven wordt in Beverwijk gehouden.
De zaal zit vol vertegenwoordigers van de Provincie, Rijkswaterstaat, Hoogovens, Dienst Milieu en Water. Uit Wijk aan Zee komen tot verrassing van de aanwezigen slechts enkele vertegenwoordigers en geen bussen vol.
Alleen Freek Trautwein (Laat de Kust met Rust) en Bert Kisjes (de ondernemers) spreken namens Wijk aan Zee in. De bijeenkomst duurt daarom heel kort.
Wijk aan Zee krijgt van gedeputeerde De Boer de suggestie om eens poolshoogte te nemen in Den Haag, waar men via de financiële paragraaf verwerking van vervuild slib onmogelijk dreigt te maken.

26 februari 1994

Bezoek van D66 Kamerlid Dick Tommel aan Wijk aan Zee. Hij toont begrip voor het Wijk aan Zeese standpunt. Wethouder van Spanje (D66, IJmuiden) blijft pesimistisch over verwerking van slib en denkt dat storten noodzakelijk zal blijken.

9 maart 1994: De voorzitter van de Vaste Kamercommissie voor Milieu en Verkeer, mevr. Versnel, luistert naar JOS MOLENAAR (links) en JAN-PAUL VAN DER MEIJ (rechts) die in de Tweede Kamer een lied spelen voor het behoud van de kust

Jan-Paul van der Meij heeft in zijn studio een CD gemaakt met een keuze van 20 liedjes en één verhaal die tijdens de nu vijf jaar durende strijd tegen een slibdepot zijn gemaakt.
Presentatie van deze anti-slib CD aan de voorzitter van de Vaste Kamercommisie voor Verkeer en Waterstaat en voor Milieubeheer, en aan de ministers Maij Weggen en Alders.
Het actiecommité Laat de Kust met Rust heeft hiermee zijn werkterrein gedeeltelijk verlegd naar Den Haag.
De NOS maakt een opname van Wijk aan Zee met z'n slib CD en zendt dat uit op 15 maart. (Van gewest tot gewest)
Op 11 maart wordt de CD ook aan gedeputeerde De Boer in Haarlem aangeboden.

De levendige protestliederen cultuur in Wijk aan Zee. Muzikanten uit verschillende groepen samen op het podium in Hotel Sonnevanck
v.l.n.r. boven: Sjanneke van Herpen, Wendy van Wilgenburg, Hans Chialastri. onder: Leo Nijman, Lex Molenaar, Jan-Paul van der Meij, Ab Winkel, Jos molenaar.

SLIB-CD UIT WIJK AAN ZEE VOOR LEDEN TWEEDE KAMER
(Uit het Noordhollands Dagblad van 10 maart 1994)

Een delegatie van de actiegroep Laat de Kust met Rust reisde gisteren per trein af naar Den Haag om een CD met protestliedjes tegen een slibdepot bij de Noordpier te overhandigen.
De voorzitter van de kamercommissie Van Rijn- Vellekoop kon deze Wijk aan Zeese vorm van petitie wel waarderen. Ze vroeg meteen of de actievoerders de ministers Maij-Weggen en Alders er óók een wilden geven.
De actiegroep werd natuurlijk begeleidt door live-muziek.

Vanaf het vertrek vanaf station Beverwijk was het al een beetje feest. De muzikanten in het gezelschap, JAN-PAUL VAN DER MEIJ en Jos Molenaar begonnen spontaan te spelen en te zingen in de trein. De andere passagiers konden het wel waarderen en de conducteur haalde zijn portofoon erbij zodat de machinist het optreden in zijn cabine ook kon beluisteren.
Het hoogtepunt van de dag was echter de overhandiging van de CD in het gebouw van de Tweede kamer.
Voorafgaand aan de vergadering van de commissie overhandigde de delegatie onder aanvoering van Freek Trautwein de CD aan de voorzitter van de commissie, het Tweede kamer lid Van Rijn- Vellekoop.
De overhandiging werd begeleid door een gezongen protest en dat deze vorm op prijs werd gesteld bleek uit het applaus van de aanwezigen.

De uitslag van de vergadering die volgde was minder plezierig. Duidelijk werd dat het ministerie van verkeer en waterstaat niet genoeg geld heeft om alternatieve verwerkingsmethoden verder te ontwikkelen en het verontreinigde slib op die wijze te verwerken.

Hoewel de vergadering de actievoerders uit Wijk aan Zee weinig hoop gaf, was Freek Trautwein na terugkeer uit Den Haag toch tevreden over de actie: "Het was voor het eerst dat van de zijde van de burgers belangstelling was voor dit onderwerp. Den Haag is ver weg. Deze actie is in ieder geval in promotionele zin geslaagd."

De promotie-toer van de slibprotest cd gaat nog even door. Morgenmiddag wordt de slib-CD in Haarlem officieel overhandigd aan milieu-gedeputeerde G. De Boer, die zelf ook in een rapmix op de CD te horen is.
Morgenavond is er vanaf 21.00 uur een optreden in hotel Sonnevanck in Wijk aan Zee door diverse muzikanten waarbij de protestsongs live te horen zullen zijn.

September 1994
Elf Dwaze Plannentocht.
In 1994 komen de acties tot een absoluut hoogtepunt. Laat de Kust met Rust stijgt boven de lokale problemen uit door contact te leggen met andere plaatsen in Nederland, die door plannen van de overheid worden bedreigd.
Ze neemt het initiatief tot het organiseren van de 'Elf Dwaze Plannen -Tocht.'
Na een inventarisatie blijkt dat Wijk aan Zee bepaald niet alleen staat in haar gevecht tegen bizarre hersenspinsels van de overheid op gebied van ruimtelijke ordening.
Door heel Nederland vindt de actiegroep zonder al te veel moeite elf vergelijkbare Dwaze Plannen met bijbehorende actiegroepen.
In het weekeinde van 9 tot en met 11 september leggen honderdvijftig mensen met bussen de Elf Dwaze Plannentocht af.
Speeches en gedachten worden uitgewisseld en de organisatoren plaatsen op alle bedreigde plekken een paaltje ter nagedachtenis aan het bezoek, met het idee om over een aantal jaren nog eens te gaan bekijken wat er van de plannen geworden is.
Opgenomen in de route zijn onder meer Havelte (waar mensen plaats moeten maken voor een militair oefenterrein), Maasbommel (jarenlange strijd tegen graven van enorm gat, voor zandwinning) en Ruigoord (tegen uitbreiding van de Amsterdamse haven.

Het open plan proces.
Na het Averijhavenverhaal wil de provincie alle betrokkenen om tafel hebben om te kijken hoe men verder moet met het slibverhaal in de IJmond.
Adviesbureau Kolpron wordt ingeschakeld om aan dit open-plan proces gestalte te geven.
Je kunt moeilijk tegen zoiets zijn. Maar Laat de Kust met Rust ervaart dit niet als zinvol.
Zomer '95 komt het rapport Andriessen over het Masterplan Noordzeekanaalgebied.
Wat we tijdens dit plan-proces wel ervaren is dat voor de eerste keer met zoveel woorden wordt gezegd dat alle slib technisch reinigbaar en te verwerken is tot nuttig materiaal ook op grote schaal.
Onze conclusie is dan ook dat het dus alleen nog een kwestie van poen is en dat er mensen ingeschakeld moeten worden die verstand hebben van poen.

Vliegveld

In de herfst van '95 komt het bericht dat Boskalis bezig is met plannen voor een vliegveld voor de kust van "hoogovens".
In februari '96 gevolgd door de presentatie van een schets aan de minister.
Daarin staat dat het nieuwe vliegveld nauwelijks overlast veroorzaakt. De plek wordt consequent aangeduid als 'voor IJmuiden' of 'voor Hoogovens'. Wijk aan Zee wordt niet genoemd. Op het journaal wordt het plan uiteengezet.
Dan komt een vertegenwoordiger van een milieuorganisatie aan het woord die zegt dat het voor de trekvogels misschien geen goed plan is.
Wijk aan Zee wordt niet genoemd.

3 maart 1996

Maakt fotograaf Leo Vogelzang een foto van alle inwoners van het dorp. Tweeduizend van de 2500 inwoners komen om half een naar de dorpswei. Een ploeg vrijwilligers patrouilleert door het dorp om de leegstaande huizen voor eventuele onverlaten te beschermen. Jos Molenaar, JAN-PAUL VAN DER MEIJ en Ruud van der Klooster zingen, nadat iedereen naar het vogeltje heeft gekeken hun allernieuwste protestlied. Titel van het lied: 5600 ogen.
De foto verschijnt in vrijwel alle dagbladen.
De foto wordt aangeboden aan de voorzitters van de vaste kamercommissies voor verkeer en milieu. Later ook nog aan minister Jorritsma.

15 maart 1997

Laat de Kust met Rust organiseert een manifestatie in samenwerking met uitgever Bas Lubberhuizen. Dat gebeurt in verband met de uitgave van het boekje met de gelijknamige titel 'Laat de Kust met Rust.'
Het boekje bevat bijdragen van o.a. Wim de Bie, Elly de Waard, Midas Dekkers, Lenaert Nijgh, Wijnand Duyvendak, Jan Wolkers, Paul Huf en vele andere bekende en minder bekende Nederlandse artiesten, dichters en kunstenaars.
Zij geven stuk voor stuk aan hoe ze denken over de bedreiging van Wijk aan Zee door de plannenmakers.

WELKE TECHNIEKEN ZIJN ER OM VERVUILD BAGGERSLIB
TOT BRUIKBAAR MATERIAAL TE MAKEN?

-via een hydrocycloon kan het slib van het zand gescheiden worden. Daardoor kan de hoeveelheid aanzienlijk verminderd worden. Deze techniek wordt door baggeraars als Boskalis toegepast.

-heidemaatschappij beschikt in Moerdijk over een installatie om slib, nadat het door een hydrocycloon is bewerkt , biologisch te reinigen. Met slib uit de Amsterdamse Petroleumhaven heeft men hier interessante resultaten gehaald.

-Milieutechniek Heijmans uit Rosmalen beschikt over een techniek om door verhitting vervuilde baggerspecie te verglazen. Men kan er basaltblokken van maken.

-Ekotechniek uit Maarsen maakt van vervuilde baggerspecie kunstgrind dat in de bouw weer te gebruiken is.

Sinds 1989 het Slibverhaal begon is er veel gebeurd. Destijds stond het Wijk aan Zeese Laat de Kust met Rust nagenoeg alleen. Langzamerhand wint het standpunt echter terrein.
De welvaart is een schijnwelvaart als het overal grafheuvels van afval achterlaat die niet vanzelf verdwijnen.

In 1997 wordt de Averijhaven als stortplaats in gebruik genomen. Laat de Kust met Rust komt met het voorstek om van die Averijhaven een werkplaats te maken, waar met verschillende technieken het slib dat wordt aangevoerd verwerkt wordt tot bruikbaar materiaal.
Maar in de vierde nota trekt de Minister aan de rem: "we gaan alleen aan zandscheiding doen en verder blijven we storten". Allerlei andere technieken vindt de Minister te duur.
De vertegenwoordiger van Ecotechniek komt met de verklaring: "De Minister kent kennelijk onze prijzen niet."

Vervuild slib in depots storten wordt door de Minister een 'Goedkope Oplossing van het Probleem' maar door Laat de Kust met Rust een 'Verplaatsing van het Probleem' genoemd.
En verhuizen van problemen is toch nooit goedkoop.

Ook uit een belevingsonderzoek met de veelzeggende titel "Bende moet je opruimen" blijkt dat onder de bevolking meer waardering bestaat voor hergebruik van materialen dan voor storten.

Het is te hopen dat de Politiek, de Kamer van Koophandel, de Industrie en de Ondernemers in het algemeen uit de IJmond en uit Amsterdam niet onverschillig afwachten maar meewerken waar zij dat kunnen. Daarvan is nog onvoldoende gebleken.
Er is nog tot 2008 te gaan tot de Averijhaven vol is, wanneer er alleen maar gestort gaat worden. Dat moet ruim genoeg zijn om een echte oplossing te vinden voor het vervuilde baggerslib.