Zwemmen:
Al meteen vanaf de eerste dag heeft een Eendenkuiken grote belangstelling voor alles wat met water te maken heeft. Als het drinkbakje groot genoeg is zal het daar onmiddellijk in gaan zitten dobberen. Dat is dus niet goed. Want het kuiken zal ook gewoon in zijn drinkwater poepen. Erg slecht voor de gezondheid.Het bakje dat wij als drinkbakje gebruikten was dus in het begin te groot zoals de foto op de Eerste dagen Pagina laat zien. Maar we hebben dat ondervangen door een stenen eierdop in dat bakje te zetten. Dat maakte het onmogelijk om er in te gaan zitten. Gelukkig groeide het kuiken voorspoedig en duurde het niet lang of ze was er al te groot voor.
Lucky 20 dagen oud
Elke keer als een eendenkuiken onder moeders vleugels duikt zal het vet meekrijgen dat de moeder op haar veren heeft. Bovendien snavelt moeder over de stuitklier bovenaan de staart van elke eend om de eigen vetproductie van het jong te stimuleren. Als het kuiken in de vrije natuur veel zwemt zal het zich daarna ook uitgebreid wassen en dat stimuleert de eigen vetproductie. Dat heeft een kuiken dat bij mensen opgroeit natuurlijk minder. Daarom wordt een weeskuiken vaker 'lek'. Waterdicht en lek zijn niet echt goeie benamingen maar het vet zorgt ervoor dat de veren het water niet opnemen en door de structuur van het ingevette verenkleed kan het water dan niet doordringen tot op de huid.
Om te voorkomen dat het eendje zich te weinig wast en daardoor misschien de vetproductie helemaal tot stilstand komt, moet het regelmatig en al van jongs af aan het water in kunnen. Als het uit het water komt zal het zich van nature gaan wassen en daarbij vergeet het de vetklier ook niet. Het duurt een paar weken voordat de vetproductie echt goed op peil is maar dat neemt niet weg dat het vogeltje dagelijks een paar keer in het water moet om het zover te krijgen.
Omdat voor mensen soms moeilijk te zien is of het kuiken waterdicht is of niet, is enige voorzichtigheid geboden. Wij hebben eerst regelmatig de stenen eierdop uit het drinkbakje gehaald en het kuiken gewoon een paar keer per dag in het drinkbakje laten dobberen en toen het wat groter werd hebben we een oud verfbakje gebruikt zodat het zelf in en uit het water kon wandelen.
Lucky 5 dagen oud
Het kuiken vond dat prachtig en kon er niet genoeg van krijgen.
Maar zo gauw het er nat uit begon te zien, haalden we het uit het water om op te drogen. Als het water op de huid komt koelt een eend namelijk heel snel af en kan daar dan ook aan doodgaan.
Sneller dan je zou verwachten.
Toen bleek dat het diertje ondanks de afwezigheid van een eendenmoeder toch lange tijd waterafstotend bleek te zijn werd een oud afwasteiltje tot eendenvijvertje omgedoopt.
Het water was opeens een stuk dieper maar dat vond het kuiken geen enkel bezwaar.
Niet veel later werd het afwasteiltje te klein en werd een tweede curverbox ingezet als zwembad. Na een tijdje drie maal daags een paar uurtjes te zijn gaan zwemmen werd kuiken toch echt lek. Ongeveer vier weken nadat ze bij ons was gekomen. En toen vond ze het zwemmen ook een stuk minder leuk. Ze sprong al heel snel uit het water. Door op dat moment maar een bodempje water in de box te laten vond ze het weer wat aangenamer. Ze wandelde dan parmantig wat door het water, of dobberde wat, en speelde wat met de aquarium plantjes en het visvijvervoer, dat we voor haar hadden gekocht om haar wat te doen te geven als ze in het water zat, en als ze dan uiteindelijk echt nat werd haalden we haar eruit en waste zich erg uitgebreid. Ze kreeg al echte veren. Daarom was ze 'lek'. Het dons was niet meer overal even netjes en blijkbaar kon het water ertussendoor kruipen.
Lucky, 1 maand en 1 dag oud.
Ze werd vanzelf en al na een paar dagen weer waterafstotend. Het was steeds erg belangrijk om haar toch in het water te zetten, ondanks dat ze er erg nat van werd, zodat ze zich bleef wassen en haar eigen vetklieren bleef stimuleren. En dat heeft uiteindelijk het gewenste resultaat gehad. Maar ongeveer tien dagen na die periode werd ze nog een keer lek. Ook dat duurde maar een dag of drie. En ook dat kwam doordat ze een nog groter deel van het dons begon te verliezen. Ze zag er nu rondom wat mottig uit.
Lucky, 1 maand en 12 dagen oud (lek)
Op dat moment hadden we een opblaasbadje voor kleine kinderen van een paar euro gekocht om haar toch wat meer bewegingsvrijheid te geven. Ons kuiken was namelijk ook in het water erg actief. Ze dook veel en lang en draaide onder water vaak heel snelle rondjes. Dat kwam omdat het een duikeend was. Een Europese Kuifeend om precies te zijn. Duikeenden duiken meer en langer dan gewone wilde eenden (Dat zijn dan ook zwemeenden). Maar dat kwamen we pas te weten toen ze haar volledige verenkleed had. In het badje en erbuiten maakten we van bakstenen trapjes zodat ze er zelf in en uit kon en we haar zo min mogelijk hoefden op te pakken. Want we wisten nog niet wat we met haar moesten als ze volwassen zou zijn. Als ze losgelaten zou moeten worden in de vrije natuur was het beter als ze niet al te veel aan mensen en mensenhanden gewend zou zijn.
Ongeveer acht weken na haar komst was haar verenkleed compleet en werd ze ook niet lek meer. Ze genoot van het water en vermaakte zich prima. We lieten haar van toen af vaker alleen om haar zelfstandiger te maken. Soms bleef ze dan ook gewoon op het water dobberen, maar vaak kwam ze er ook uit om te zoeken waar wij waren.
Tot die tijd hadden we steeds op een campingstoeltje naast het badje gezeten. Ook om te voorkomen dat ze door een roofvogel gepakt zou worden. Maar vooral omdat ze anders niet lang genoeg op het water wilde blijven. Dat probeerden we nu langzamerhand te veranderen. Ze was groot en sterk en kon al vliegen en was geen al te gemakkelijke prooi meer voor een roofvogel. Al maakten we ons daar toch nog zorgen om. Kraaien en eksters zouden er weinig meer mee kunnen. Maar de Havik nog wel. Dus was waakzaamheid geboden en hielden we eend in de gaten vanachter de luxaflex of de zonneschermen, zodat ze ons niet kon zien.
Als we niet in zicht waren begon ons kuiken altijd luidkeels te kraken. Nee, het was geen kwaken. Het was een echt krakend geluid en klonk nog hard ook. Haar stem was dus ook veranderd. Want voordien kon ze alleen piepen.
Gelukkig ging het alleenlaten steeds beter en vermaakte ze zich gaandeweg ook zonder dat wij in de buurt waren. Ze flapperde steeds vaker met haar nieuwe vleugels om het vliegen te oefenen en dook naar waterplantjes waar we haar heel veel bossen van hebben gegeven.
De laatste dagen bij ons werd het weer riskant. Ze vloog zelfstandig door de tuin en het was nog maar een kwestie van tijd voor ze per ongeluk over de schutting zou verdwijnen. Op dag 70 hebben we gelukkig een nieuw tehuis gevonden bij een aardige hobby eendenhouder die we op een pluimveetentoonstelling hadden gevonden. Toen we thuiskwamen en Kuiken een uurtje alleen lieten was ze natuurlijk opeens uit de tuin verdwenen. We hebben haar bij de achterburen uit de tuin moeten halen. Maar haar alleen laten kon duidelijk niet meer. Maar gelukkig zou ze al over drie dagen verhuizen.
Lucky aan het oefenen
De zwemtherapie, de geleidelijke ontwenning aan onze constante aanwezigheid en de spiegels die we op weg van mijn werkkamer naar haar zwembad en in haar nachtbox hadden neergezet hebben ervoor gezorgd dat ze zich gemakkelijk aanpastte aan de andere eenden bij de eendenhouder. Binnen luttele minuten was ze eend onder de eenden en beet ze ook van zich af als een vreemde eend te dicht bij haar kwam.
Nee, Kuifeenden zijn geen doetjes. En ons Kuiken ook niet.
Lucky, eindelijk bij soortgenoten (ongeveer 10 minuten na aankomst), 74 dagen oud
Overigens dient al het zwemwater erg vaak verschoond te worden. Vooral als je extra voer in het water geeft maar ook zonder dat. Een opblaasbadje is binnen 2 dagen ernstig vervuild en moet dan geheel leeggemaakt en schoongeschrobd worden om te voorkomen dat zich ziektekiemen ontwikkelen. Dat badje is te zwaar om even om te keren. De kans dat je het lek trekt is dan veel te groot. Ons opblaasbadje stond op het terras en dat loopt af naar de tuinkant. Om het leeg te maken hing ik er een stuk tuinslang in dat ik op de bodem hield met een baksteen, zoog het vieze water op aan de andere kant en legde dat eind lager neer dan het beginstuk. Zodoende liep het badje vanzelf leeg. Even schoonschrobben met vers water (geen reinigingsmiddelen omdat die natuurlijk tussen die randen kunnen blijven zitten en je Kuiken dan langzaam zouden kunnen vergiftigen), opnieuw vullen en binnen een uur was het badje weer klaar voor gebruik.