Waarom ik scientoloog ben

            Mijn eerste kennismaking met Scientology was in 1970 in Leiden, vrij kort na de introductie ervan in Nederland. Op een avond bezocht ik er een lezing waarin de drie delen van de mens: body - mind - spirit (lichaam-geest-ziel) werden uitgelegd. En hoe de ziel door het reactieve deel van de geest als het ware in het lichaam gevangen gehouden kan worden en dit dan allerlei ongewenste gedachten en kwalen tot gevolg kan hebben. Toen tenslotte de auditingtechniek en exteriorisatie (het uit het lichaam gaan van de spirit) werden behandeld was het alsof ik van een lange reis thuis was gekomen. Als kind had ik twee maal zo'n (minder prettige en niet door mij gestuurde) uittreding ervaren waardoor mijn belangstelling voor het paranormale al vroeg was gewekt. Het maakte op mij als kind veel indruk om twee keer een 'heel nare droom' te beleven en de eerste keer de volgende dag en de tweede keer een paar weken later op de radio te horen dat wat ik in die droom had gezien elders op de wereld precies zo had plaatsgevonden. In de para-psychology, zo bleek mij later op de middelbare school, was het verschijnsel wel bekend, maar niet verklaard. In de verschillende godsdiensten van mijn schoolvrienden en weer later van collega's werd het evenmin verklaard.
            L. Ron Hubbard was voor mij de eerste die niet alleen heel duidelijk het bestaan van de mens als spiritueel wezen bevestigde, maar ook zijn bijzondere mogelijkheden. Ik kocht een paar pocketboekjes en het duurde niet lang of ik ging enkele weekeinden naar Leiden om daar de 'Communication Course' te doen.  In mijn vriendenkring en op mijn werk werd stevig gerookt en als jongeman deed ik daar toen bijna als vanzelf aan mee, ondanks dat ik als kind last had gehad van astmatische bronchitis en soms stevige hoofdpijnaanvallen. Een half tot een heel pakje per dag ging er op het werk gemakkelijk doorheen. Tijdens de weekenden dat ik de cursus deed rookte ik bijna niet; in de cursuszaal werd niet gerookt. De oefeningen waren heel bijzonder, inspannend maar toch werd ik er fitter door, lichamelijk fitter en geestelijk helderder, wakkerder. Tijdens een van de oefeningen kwam ik tot de realisering dat ik met roken was begonnen omdat het een hulpmiddeltje, een omwegje, was om met meisjes in contact te komen: je kon ze eerst een sigaretje aanbieden of ze een vuurtje geven en dan het praatje aanknopen. Tot dan was ik altijd vrij verlegen geweest maar de communicatiecursus veranderde dat omdat je één op één elkaar door de teksten en de oefeningen heen helpt, je veel nieuwe mensen leert kennen en veel lol met elkaar hebt. Na afloop kon ik met iedereen die ik wilde direct een gesprek beginnen en had daarbij geen hulpmiddeltjes meer nodig; kort daarna stopte ik helemaal met roken.
            Ik las het boek 'Dianetics' en het boekje 'The problems of work' en vond de kennis in het laatste boekje erg bruikbaar in mijn werk. Door mijn versterkte zelfvertrouwen, verbeterde communicatievaardigheid en werkefficiency besloot ik van baan te veranderen waarna ik in m'n nieuwe baan gelijk het dubbele ging verdienen. De theorie van Dianetics sprak me aan; het was logisch en bood een verklaring voor de hoofdpijnen en de astma aanvallen. Maar werkte die 'auditing' techniek ook? Ik besloot het uit te proberen en gaf me op voor 25 uur 'Life-repair'-auditing. De sessies waren buitengewoon; nog nooit had iemand zo direct vragen aan mij gesteld, naar mijn antwoorden geluisterd en me dan bevestigd voor wat ik gezegd had; geen commentaar daarop, geen evaluatie. Ik vond daardoor zelf de antwoorden op allerlei levensvragen en loste door deze bijzondere manier van communiceren allerlei problemen in mijn gedachtewereld op. Heel bijzonder vond ik dat ik tijdens een van de sessies weer uit het lichaam trad en daardoor voor mezelf de bevestiging verkreeg dat ik inderdaad meer ben dan alleen een stoffelijk lichaam. Pas later las ik in een religieus-technisch bulletin van Hubbard dat die uittreding ook het bedoelde eindresultaat van dat specifieke auditing-proces was.
            Een en ander had tot gevolg dat ik in 1973 naar Amsterdam verhuisde om daar in de Scientology kerk te werken die op dat moment  aan de Singel was gevestigd.  Het was een pionierstijd waarin geen dag hetzelfde was. Ik werd opgeleid tot cursusleider en ontdekte de grote kracht van Hubbards studeertechniek en het hoe en waarom van de ethiek-techniek. Hoewel ik oorspronkelijk van plan was geweest om er 2½ jaar te werken, als een soort vrijwilligerswerk ter compensatie van de militaire dienst waarvoor ik vanwege de astmatische bronchitis eerder was afgekeurd, bleef ik er 10 jaar, tot eind 1983, toen het hebben van een gezin met twee kinderen een echt inkomen ging eisen. Sindsdien ben ik als parttime staflid/vrijwilliger voor de kerk werkzaam, naast mijn werkzaamheden als ondernemer.
            Scientology is voor mij een pad dat leidt tot steeds grotere kennis van mijzelf als spiritueel wezen, zoals het Boeddhisme - dat ik in een eerder leven heb beoefend - dat ook is. De eerste keer dat ik in een auditingsessie een ervaring uit een eerder leven terug zag, was ik 5 minuten stomverbaasd en sprakeloos van de emoties en realisaties. De auditor was perfect, herhaalde af en toe vriendelijk zijn vraag "Wat zie je?" en wachtte geduldig tot ik uiteindelijk in staat was zijn vraag te beantwoorden. Het was alsof ik uit een diep dal een bergrug was opgeklommen en voor het allereerst in een nieuwe,  wijde wereld aan de andere kant van de berg kon kijken. Het opende niet alleen geestelijk de deur naar kennis van mijn verleden, het verhoogde ook mijn verantwoordelijkheidsgevoel ten aanzien van de toekomst van mijzelf, ieder ander, dieren en planten en het milieu op deze planeet.

            Ik maak deze persoonlijke ervaringen bekend omdat ik weet dat er veel onzin over Scientology in omloop is. Mijn gegevens daarover leest u elders op deze site. Scientology is mijn geloofs-overtuiging; omdat ik haar leerstellingen zelf en uit vrije wil op juistheid onderzocht heb en ze in mijzelf en om mij heen als waarheden heb gevonden. In de loop der tijd heb ik door studie van Hubbards teksten en door auditing veel over mijzelf en mijn onzichtbare banden met anderen en met al het geschapene geleerd. Ik heb alsnog de pijn en het verdriet dat ik in verschillende levens heb ervaren, ontladen en mijn eigen rol daarin en mijn eigen fouten onder ogen gezien. Ik ben tot voorbij het punt gekomen dat ik vrede met mijzelf en mijn lichaam heb gesloten. Ik leef in het heden, gericht op de toekomst. Mijn liefde voor anderen en mijn begrip van hun situaties en daden zijn enorm toegenomen. Ik heb al veel bijzonder mooie ervaringen meegemaakt die mij in mijn overtuigingen telkenmale gesterkt hebben. Zoals dat ik op een dag door de Nieuwendijk liep en sterk voelde en mij realiseerde dat ik van alle mensen die daar liepen hield; het was een gevoel van uitstromende liefde dat ik tot dan alleen naar mijn familieleden had gevoeld. En dat ik langs een plant liep en deze duidelijk naar mij uitstraalde dat ze naar water snakte en mij bedankte toen ik het gaf. Wonderbaarlijke ervaringen ook, zoals het ernstige ongeval dat vier inzittenden tijdens een jeep-safari op Samos overkwam, en waarvan de buitengewoon goede  afloop door 20 van de 28 deelnemende toeristen een (Gods)wonder werd genoemd. In mijn overtuiging zijn wij allen een onderdeeltje van een spirituele kracht, noem het God, het Opperwezen, de 8e Dynamiek, Allah, of welke andere naam ook, en kan deze kracht, in nood oprecht aangeroepen, te hulp komen  door de individuele onderdeeltjes aan te sturen en zelfs de ogenschijnlijke vaste materie te wijzigen. Scientology is voor mij een religie in de traditie van de doeleinden van de oude religies: een weg die door de onstoffelijke component in de mens gevolgd kan worden en die hem meer leert over zichzelf, zijn verantwoordelijkheden jegens en zijn relaties met anderen, met dierlijk en plantaardig leven, met het stoffelijke heelal, en die hem zijn goddelijke oorsprong kan laten herkennen.

            Er is veel aan het veranderen in de maatschappij, helaas nog niet alles ten goede. Positief is de duidelijke groei in spiritueel besef. Was begin jaren zeventig het eerder geleefd hebben nog nauwelijks bespreekbaar, intussen is het onderzoeken van je vorige levens een hype onder kunstenaars en artiesten. En terecht, niets is zo'n leuke verjaardag als het kunnen vieren dat je in dit leven al even oud bent geworden als in je twee vorige levens bij elkaar. 

© Karel Jeelof, 15 mei 2007

Klik hier voor een religieuze belevenis van een andere scientoloog


Back Home Next