HOME

ACTUEEL

Inhoud

Leve het sextoerisme!

Sextoeristen zijn weinig geliefd. Discriminerende, stigmatiserende en vooroordeelbevestigende uitlatingen over deze minderheid vormen schering en inslag, zonder dat er ooit een progressieve intellectueel opstaat die daar bezwaar tegen aantekent.

Een van de stigmatiserende vooroordelen over sekstoeristen luidt aldus: sekstoeristen zijn lelijke, oude, kale, vette mannen die alleen in de Derde Wereld nog aan hun trekken kunnen komen. Stel dat dit waar is, wat is daar dan precies zo verwerpelijk aan? Het lijkt me dat iedere verlichte intellectueel deze gang van zaken zou moeten toejuichen. Immers, door het sextoerisme wordt de ongelijkheid in de wereld teruggedrongen - toch het ultieme doel van de progressieve denker. Mannen die door ouderdom, kaalheid, vetheid etc. weinig aantrekkelijk zijn, komen op seksueel gebied slechter aan hun trekken dan mannen die jong, slank etc. zijn. Een schandelijke vorm van ongelijkheid, zeker niet minder erg dan de ongelijkheid in inkomens die onze kapitalistische samenleving zo onrechtvaardig maakt. Gelukkig bestaat er voor de seksueel kansarmen de mogelijkheid om de Derde Wereld te bezoeken, alwaar ze hun achterstandssituatie kunnen inlopen. Men zou kunnen zeggen dat het sekstoerisme de emancipatie van het seksuele proletariaat betekent. Dat juist verlichte geesten kritiek uiten op deze vorm van gelijkheidspolitiek, is dan ook zeer merkwaardig.

Een veelgehoord bezwaar tegen sekstoeristen is dat ze 'misbruik' maken van de Derde-Wereldhoertjes, die slechts door armoede gedwongen voor hoer spelen. Een merkwaardige redenering. Wie zich de armoede van de Derde-Wereldhoertjes aantrekt, zou ze juist zoveel mogelijk klanten moeten toewensen. Als de sekstoeristen wegblijven uit de Derde Wereld, is het enige gevolg dat de armoede onder de Derde-Wereldhoertjes, die de inkomsten van de sekstoeristen moeten missen, nog schrijnender vormen zal aannemen. De sekstoeristen doen in feite aan een vorm van ontwikkelingshulp, en een bijzonder effectieve vorm van ontwikkelingshulp ook nog: het geld verdwijnt voor de verandering niet in de zakken van corrupte ambtenaren en politici, en wordt ook niet besteed aan wapens of zinloze prestigeprojecten, maar komt rechtstreeks in de zakken van de arme bevolking terecht. Daar komt bij dat de sekstoeristen over het algemeen zeer vrouwvriendelijk zijn, en vrij massaal aan positieve discriminatie doen: de overgrote meerderheid geeft de voorkeur aan vrouwelijke prostituees boven mannelijke prostituees. Daarmee bieden ze de achtergestelde Derde-Wereldvrouwen een extra mogelijkheid om hun economische positie te verbeteren.

Een ander bezwaar tegen sekstoeristen is dat ze de Derde- Wereldhoertjes zouden afschepen met een fooi; termen als 'uitbuiting' worden niet geschuwd. In deze optiek is sekstoerisme op zich niet verwerpelijk, als de sekstoeristen maar meer zouden betalen voor de hen aangeboden diensten. Ook dit is een merkwaardig bezwaar. Immers, sekstoeristen betalen ook voor eten, drinken, overnachtingen, vervoer etcetera in de Derde Wereld 'een fooi', zonder dat ooit iemand zich daar druk over maakt, en zonder dat iemand de sekstoerist aanspoort restauranthouders, taxichauffeurs etc. meer te betalen dan de marktprijs. Waarom dan wel voor de hoertjes meer zou moeten worden betaald dan de marktprijs, blijft volledig in het duister.

Een laatste bezwaar luidt dat er in de Derde Wereld vrouwen zijn die onder dreiging van geweld gedwongen worden de hoer te spelen, en dat het sekstoerisme daarom verwerpelijk is. Maar als je de Nederlandse media mag geloven zijn er ook in Nederland de laatste jaren vele vrouwen die onder dreiging van geweld in de prostitutie te werk worden gesteld. Wie om deze reden tegen het sekstoerisme is, zou dus ook tegen de prostitutie in Nederland moeten ageren; er is geen reden om de sekstoeristen aan te vallen maar de hoerenlopers in Nederland met rust te laten. Eerder omgekeerd: wanneer de Nederlandse hoerenlopers besluiten niet meer naar de hoeren te gaan, dan kunnen de Nederlandse hoeren die op die manier brodeloos worden gemaakt gewoon de bijstand in; dit in tegenstelling tot de hoeren in de Derde Wereld, voor wie het alternatief doorgaans bittere armoede is. Voorts is het natuurlijk een merkwaardige gedachte dat wanneer er in een bepaalde industrie misstanden voorkomen, dat dan die hele industrie maar moet worden afgeschaft. Logischer lijkt het me om te pogen die misstanden aan te pakken. Men kan hier een voorbeeld nemen aan Max Havelaar. Deze vooruitstrevende organisatie heeft een keurmerk ingesteld, zodat progressieve chocolade-eters en koffiedrinkers zeker weten dat er geen uitbuiting kleeft aan hun versnaperingen. Waarom is er nog geen progressieve organisatie opgestaan die een keurmerk voor Derde-Wereldbordelen heeft ingesteld, zodat de verlichte sekstoerist de garantie heeft dat in het bordeel van zijn keus alle vrouwen op vrijwillige basis werkzaam zijn?

Conclusie: de bezwaren tegen het sekstoerisme berusten op drijfzand, terwijl met het sekstoerisme wel drie zeer progressieve doelen worden gediend: 1) het bevordert de seksuele gelijkheid in de wereld; 2) het bestrijdt de armoede in de Derde Wereld; 3) het bevordert de economische positie van de vrouw. Door het heersende taboe op sekstoerisme worden heel wat vooruitstrevende en andere conventioneel denkende mannen ervan weerhouden om tijdens hun vakantie deze mooie doelen te verwezenlijken. In plaats van het taboe op sekstoerisme in stand te houden, zou het sekstoerisme dan ook door iedere verlichte intellectueel zoveel mogelijk moeten worden aangemoedigd.

Terug naar inhoud

Boudewijn B…h en het milieu

Om de teksten uit te spreken van de postbus-51-spotjes over het milieu heeft onze overheid een aantal bekende Nederlanders ingehuurd. Dat al deze bekendheden zich hebben laten strikken, is niet verwonderlijk: je medemensen belerend toe te spreken en jezelf aldus boven hen te verheffen, zonder dat het ook maar iets kost, is ongetwijfeld een bevredigende ervaring. Dit nog afgezien van het geld dat zo'n optreden oplevert - geld dat door de overheid is ontfutseld aan dezelfde burgers die, als dank voor hun onvrijwillige bijdrage, vermanend worden toegesproken.

Dat de overheid de milieuboodschappen niet laat uitdragen door anonieme milieudeskundigen, maar door bekende Nederlanders, heeft vermakelijke gevolgen. Aan dit besluit ligt ongetwijfeld de gedachte ten grondslag dat vermanende woorden eerder zullen worden opgevolgd als de spreker bekend is bij de televisiekijker; de Bekende Nederlander wordt beter in staat geacht het gedrag van het volk te manipuleren dan een onbekende milieudeskundige.

Maar er is een groot nadeel aan deze methode verbonden waar de overheid geen rekening mee heeft gehouden. De meeste mensen mogen er dan geen moeite mee hebben om als zedepreker op te treden - zelf te leven volgens de gepredikte moraal levert doorgaans w'l moeilijkheden op. Neem het optreden van Boudewijn B?ch. Op gezette tijden verschijnt deze idealist op de buis om het Nederlandse volk te manen voortaan de verwarming lager te zetten en de auto te laten staan, om zo de zure regen tegen te gaan. De ernstige, ja bijna huilerige toon die B?ch in het spotje aanslaat, onderstreept diens enorme betrokkenheid bij het milieu. Des te opmerkelijker is het feit dat deze prominente milieu-activist zelf zo'n 50 keer per jaar in de vertrekhal van Schiphol te vinden is, zoals B…h in een interview in de Mikro Gids (1995, nr 2) onthulde. (B…h's redenering luidt waarschijnlijk aldus: wanneer mijn medeburgers voortaan hun auto laten staan, dan kan ik met een gerust hart vijftig vliegreizen per jaar maken zonder dat het milieu al te zeer wordt aangetast.)

Dat natuurliefhebber B…h met gulle hand de extreem vervuilende vliegindustrie financiert, en aldus bijdraagt aan de milieuvervuiling op een manier waar de gemiddelde Nederlander slechts van kan dromen, doet de geloofwaardigheid van de milieuspotjes natuurlijk geen goed. Had de overheid een anonieme milieudeskundige ingehuurd, dan had men deze misser waarschijnlijk kunnen vermijden. Dat zo iemand minder hypocriet is dan B…h, valt weliswaar niet aan te nemen, maar het gevaar dat hij in een interview zijn mond voorbijpraat is vele malen kleiner.

Terug naar inhoud

Maffia-omroep verliest monopolie

De reacties op het nieuws dat de uitzendrechten op het voetbal naar de commercielen waren gegaan, boden veel stof tot vermaak.

  1. De politici en publieke omroepen waren zwaar aangeslagen; men beschouwde het als een groot verlies. Dit is een merkwaardige reactie. Immers, het voortbestaan van de publieke omroep wordt altijd gelegitimeerd door te stellen dat de commerciele zenders alleen op de massa afgestemde, populaire programma's uitzenden, en dat voor de hoogstaande kwaliteitstelevisie (kunst, cultuur, maatschappijkritiek, artistieke films, documentaires, etcetera) publieke omroep noodzakelijk blijft. Maar als er iets een schoolvoorbeeld is van op de massa gericht vermaak, dan is het wel voetballen. Iedere voetbalwedstrijd die door de publieke zenders wordt uitgezonden is er dus een teveel. Het geld en de zendtijd die het uitzenden van dergelijk massavermaak opslokt, gaat ten koste van het maken van hoogstaande programma's. (Een van de weinige commentatoren die dit begreep was een NRC-redacteur. Hij loste dit op door te stellen dat voetbal 'nationaal kunstbezit' is. - Een kat in het nauw maakt rare sprongen.)

    Door de oprichting van het nieuwe sportnet kan de NOS de komende jaren honderden miljoenen guldens en duizenden uren zendtijd besteden aan het uitzenden van hoogstaande programma's in plaats van dit te verspillen aan voetbalwedstrijden. Dat er desondanks geen vreugdedansen bij de NOS werden uitgevoerd, geeft te denken. Zou het misschien kunnen zijn dat het de publieke omroep er helemaal niet om gaat om hoogstaande programma's te verzorgen? Zou het de hoogstaande publieke omroep misschien gewoon te doen zijn om reclamegelden, macht, invloed en privileges?

  2. Men sprak schande omdat het sportnet zo duur was - wel f2- per maand, stel je voor! De 'sociaal zwakken' zouden dat niet kunnen betalen. "Staatssecretaris Nuis en ik zullen ervoor zorgen dat Ajax en Feyenoord voor iedereen te zien blijven", aldus minister Ritzen van onderwijs, die kennelijk een verband zag tussen Ajax en Feyenoord en het onderwijs. "De massa's krijgen straks de rekening gepresenteerd", aldus Journaille in Het Parool. "Voor de kansarmen onder ons zal het wellicht te duur zijn", schreef Jan Blokker. Kortom: de politiek en de publieke omroep als beschermers van de armlastige burgers tegen de dure uitbuiters van de commerciele omroep. Hoe diep kan een intellectueel zinken? Het sportnet zou f24 per jaar gaan kosten, de overige vier commerciele omroepen zijn zelfs helemaal gratis; het kijk- en luistergeld voor de drie publieke omroepen bedraagt f192- per jaar, d.w.z. f64- per zender. Dat is bijna drie keer zo veel als het sportnet, en oneindig keer zo veel als de overige commerciele omroepen.

    Dankzij de commerciele omroepen zouden de sociaal zwakken zelfs gratis naar vier Nederlandse zenders kunnen kijken, ware het niet dat de staat hier een stokje voor steekt, en de armlastigen dwingt jaarlijks f192- te betalen voor het kijken naar drie publieke zenders waar de armlastige helemaal niet om gevraagd heeft. Dat is namelijk een essentieel verschil tussen een publieke omroep en een commerciele omroep: de laatste heeft niet de macht de kijker tegen zijn wil kijk- en luistergeld te ontfutselen; de laatste is geheel afhankelijk van vrijwillige bijdragen. Zou het consortium dat het sportnet beheert straks overal in Nederland controleurs laten aanbellen die zonder toestemming van de bewoners de huizen zouden binnendringen, en die vervolgens, als ze een televisie vonden, de bewoners zouden aanslaan voor f24- per jaar, dan zou iedereen spreken van maffiapraktijken. Onze overheid draait voor dit soort maffiapraktijken de hand niet om: de hele publieke omroep wordt gefinancierd door deze praktijken. In plaats van te spreken over commerciele omroepen versus publieke omroepen stel ik dan ook voor om voortaan te spreken over commerciele omroepen versus maffia-omroepen.

  3. Men sprak schande omdat het consortium 'een monopolie heeft verworven' zoals NOS-voorzitter Andre van der Louw het uitdrukte. Dit is niet waar: de interessantste wedstrijden - WK, EK en Europacupvoetbal - blijven in handen van de NOS. Maar zelfs als het waar zou zijn, dan blijft het een merkwaardig bezwaar, aangezien de NOS tientallen jaren een monopolie op de voetbaluitzendrechten heeft gehad, jaren waarin men in de politiek en bij de publieke omroepen monopolievorming nooit als een probleem heeft gezien. Monopolievorming wordt vreemd genoeg alleen als een probleem gezien als men z'n eigen monopolie verliest.

  4. Men sprak schande omdat 'de vrije nieuwsgaring in het geding was', zoals Tweede Kamerlid De Koning het uitdrukte. Zolang de publieke omroepen een wettelijk monopolie op de uitzendrechten hadden was er sprake van vrije nieuwsgaring; op het moment dat ook buitenstaanders de mogelijkheid kregen uitzendrechten te verwerven, kwam de vrije nieuwsgaring ineens in gevaar. Ik heb lang over over deze raadselachtige stelling nagedacht, maar de achterliggende gedachtengang blijft me ontgaan. Toelichting bleef helaas achterwege.

  5. Tot slot sprak men schande omdat de KNVB de rechten verkocht aan de meest biedende. De VPRO plaatste een advertentie in de dagbladen waarin de KNVB werd aangeduid als Kommerciele Nederlandse Voetbalbond; Gijs Schreuders sprak van 'hondse commercie' omdat de KNVB voor slechts 100 miljoen gulden meer z'n oude partner in de steek had gelaten; Remco Campert stelde zelfs dat er sprake was van moord: "Bij de KNVB heeft men de geldpest gekregen, helaas over ons lijk". Waarom het precies schandelijk is om je waar aan de meest biedende te verkopen, werd niet uitgelegd. Dat is jammer, want het verkopen van je waar aan de meest biedende lijkt me nogal vanzelfsprekend. En in de praktijk blijkt iedereen het met me eens te zijn: je ziet nooit mensen die hun waar aan de minst biedende verkopen. Ja, ik heb zelfs het vermoeden dat ook een integere ex-communist als Gijs Schreuders naar een concurrerende krant zou vertrekken wanneer hij daar 100 miljoen meer zou kunnen verdienen dan bij de Volkskrant.

Terug naar inhoud

Bart Croughs

Webmaster: P.A. Croughs