|
VAS-nieuws dinsdag 27 november 2012 |
Gehoord: "Dat is een geluk bij ongeluk" |
|
Inhoud
- Programma (links) |
|
1. Intern
10e ronde Keizer, De ontknoping nadert! Jeugdspelers onderling zijn te vriendelijk voor elkaar. Vorige week nog tekenden de broeders Roesink onderling de vrede. Ditmaal eindigde de partij tussen Camilo Guzman en Veron Roesink snel in remise. Andy Soest sloeg een belangrijke slag in de top door Myron Roesink te verslaan. Peter de Caparis in bloedvorm en versloeg Hans van Unen. Dick Paulis kwam gehavend binnen maar kwam ongehavend uit de partij tegen Manos Zapartas. Peter de Leeuwe werd snel verslagen door Robbert. Peter maakte een bok en Robbert sloeg toe. De Vos versloeg de Haan. Nu ik het opschrijf lijkt dat geen grote verrassing. Jaap Jung verliest bijna nooit, ook Tom Prent lukte dit niet. Han Dijsselbloem speelde tegen Rommert Bakker. Het was goed Rommert weer op de club te zien. Ik weet niet of Han er na zijn nederlaag ook zo over denkt. Piet van Eeghen wilde tegen een sterke tegenstander. Niels kon deze status echter niet waarmaken. Hij opende in licht voordelige positie de stelling en werd weggeblazen. Henri Francois leverde een stunt door David Kleeman te verslaan. David stond er wat beduusd bij. Jos Arts versloeg Joost van Dongen. Een erg knappe prestatie. Jos maakt zijn status als talent volledig waar. Zoon Milo leverde ook een huzarenstukje door Jeff Hamburg te verslaan. Hij keek erbij alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Morrison Lesger tenslotte werd verslagen door Jos ten Hacken. In een mooie positionele partij werd Morrison langzaam weggedrukt. De oplettende lezer is het opgevallen dat twee uitslagen ontbreken. Mea Culpa, de wedstrijdleider heeft ze niet verwerkt. |
VAS 7 - Klasse 2C In het verre zuid-oost, buurthuis de Gein, was het allesbehalve geinig. Het zoeken van de locatie was nog tot daar aan toe. Jeff’s smartphone gaf precies de verkeerde richting aan, maar dank zij een aardige buurtbewoner liepen we er recht op af. Dat gold niet voor Tom en Peter de L. Telefoontjes over en weer, doorgestuurde google maps waren er voor nodig om hen op de juiste manier te loodsen naar het met vrolijke surinaamse muziek en snelle gekleurde neonbuizen opgepimpte gebouw. Eindelijk achter de borden, na hartelijke ontvangst ('konden jullie het vinden in deze rimboe?') en gratis koffie (was dat een voorteken?), begon de via passionata. De twaalf staties van JC (Jeff: 'moet ik die kennen?') zijn natuurlijk geen vergelijk, maar de weg richting Golgotha leek er wel verdomd veel op. Toegegeven, qua rating waren wij de mindere, maar de bekende strijdlust van VAS zou hiertegen opgewassen moeten zijn. We begonnen al met een 1-0 achterstand door het (overigens tijdig) afmelden van Sjoerd. Pogingen om voor de vrijdagavond een invaller te vinden liepen op niets uit, maar achteraf bezien had dat toch ook niets uitgemaakt. Het eerste slachtoffer was Tom Flesseman. Zijn kenmerkend hoofdschudden tijdens de partij deden al het ergste vrezen. Waar het misging kregen we niet te horen. Hij was zo vroeg uit zijn lijden verlost dat hij ijlings de metro nam. Sindsdien niets meer van hem vernomen. Nummer twee was Peter de Casparis, die wel tot het eind toe bleef om zijn arme teamgenoten te ondersteunen. Weggetikt, hardhandig gevloerd, jammer maar helaas. Zo stond het om 10 uur al 3-0 achter. Winnen zou nog kunnen, maar Jan Stegeman kwam met rode kop naar me toe. 'Hoe kan ik het nu alweer zo verpesten. Afgelopen donderdag heb ik zelfs verloren van Flesseman.' Als teamcaptain probeer je dan nog moed in te spreken: 'misschien blundert je tegenstander nog wel, ga door, het wordt misschien nog remise toch.' Hetgeen geschiedde: het werd inderdaad remise. Peter de Leeuwe op bord 5 liet na afloop zien waar het bij hem misging: 'ik deed dus toren d7, een geniale zet... dacht ik.' Die toren kon gewoon genomen worden, weg aanval, weg partij. Is het een psychische kwestie? Zelfoverschatting? Hij vertrouwde mij namelijk toe dat hij wel vaker zo’n geniale zet vond. Het woord geniaal krijgt toch wel een nare bijklank, zeker in de combinatie met een toren. Ik stel voor om dit soort zetten dan maar 'genitaal' te noemen. Met de torenhoge uitstraling van ultieme mannelijkheid, die vaak zo droevig afloopt. Allaert Troost deed het echt goed. Ik zag het slot van de partij, waarin Allaert gemakkelijk nog op winst zou kunnen spelen met zijn pluspion. Gezien de inmiddels bereikte treurige stand nam Allaert maar remise aan. Als het een beslissende partij was geweest had hij uiteraard alles gegeven, zei hij op de terugweg in de auto. Jeff’s partij ontaardde in een drama. Nadat Jeff echt voortreffelijk op het eerste bord de opening was doorgekomen en een pion was voorgekomen, was het de taak om het eindspel tot een goed einde te brengen. Hij offerde twee pionnen voor een vrijpion, die, toen ik bij zijn bord stond, op b7 stond. De toren van de tegenstander stond op het promotieveld b8. De prachtige zet van Jeff Ta8, daarmee de toren op b8 pennend (omdat de koning op de achterste rij stond) zodat Txb7 niet kon, was er een uit het boekje. Het zou tot een zekere winst hebben geleid, ware het niet dat Jeff eerst met zijn paard de loper had moeten afruilen, wat op dat moment gewoon kon...! Nu kon de loper de toren nog dekken, daarmee het lot van Jeff bezegelend. Jeff kon wel huilen; in de auto terug was het verdacht stil. En jij dan, Tejo, wat heb jij gedaan? Mensen die mij kennen weten: hij werkt toe naar een 'happy end' en inderdaad, winst voor mij, weliswaar tegen een speler met 100 rating punten minder, maar ik kon zodoende de eer van VAS redden. Ik speelde met zwart weer eens 'de Leeuw.' En ik moet zeggen, mijn tegenstander deed het niet optimaal. Ik kreeg na de opening voordeel door een sterk loperpaar tegen een zwak paardenstel. Toch werd het na een kleine onnauwkeurigheid mijnerzijds spannend. Ik dacht een pion te winnen en won die ook, maar liet daarbij mijn toren insluiten en verloor de kwaliteit. Peter de Leeuwe: 'ik zag dat je een rood hoofd van schaamte kreeg.' Inderdaad stroomde het bloed mij naar de wangen. Ook mijn tegenstander zag dat, maar gek genoeg bood hij enkele zetten later remise aan. Het was al het tweede remiseaanbod, de eerste had ik verworpen, maar nu ik materieel achter stond raakte kon ik het maar het beste aannemen. Toch herpakte ik me en bekeek de stelling nog eens zorgvuldig. Was het wel een blunder of was het een slim offer? Ik speelde door en won na 4 zetten door opgave van mijn tegenstander toen ik kon promoveren op a1. |
VAS 1 - Klasse 2A VAS 1 leek op nagenoeg volle oorlogssterkte aan te treden tegen Emanuel Lasker. Rots in de branding Rots van Dongen was echter geveld door een virus. Onze man belde om 9:30 op: 'Niels ik kan niet spelen'. Gelukkig was Morrison Lesger bereid in te vallen. Rob was bijna blij dat hij zich niet goed voelde. Morrison maakte zijn status ook meer dan waar en won in een overtuigende partij. Hiermee kwamen we op 1-0. Veron Roesink speelde een interessante pot. Ik dacht op een gegeven moment dat hij iets minder stond, maar een paar zetten later besloten de heren tot remise 1½ - ½. Bewijst maar weer hoeveel ik van het spelletje snap. Niek Oud speelde een sterke pot, had echter een black-out en verloor een toren en de partij 1½ - 1½. Niek zat er even doorheen. Ik verwacht dat deze gigant hier alleen maar sterker van terugkomt. De grootsten maken weleens een blunder. Mij overkomt het ook wel eens. Kick Langeweg speelde eveneens een sterke pot tegen één van de sterker geachte Laskerianen. Het blundervirus bleek besmettelijk, ook Kick overzag iets. Toren kwijt en een onterechte nederlaag 1½ - 2½. Aran Kohler speelde een erg mooie pot. Hij had de nuances van de stelling beter begrepen dan de tegenstander en haalde zo op bord 1 zijn derde punt op rij binnen! 2½ - 2½. Ik denk dat we in de verre toekomst niet meer zullen spreken over de stoel van Euwe, maar de stoel van Aran. Milan Ramer had de hele partij een comfortabele plus en zette dit om in een punt. Een partij uit 1 stuk dus! 3½ - 2½. Pim Ghijsen leek het grootste gedeelte van de partij iets prettiger te staan. Mogelijkerwijs was dit slechts optisch, want in het eindspel behaalde zijn sterke tegenstander het punt De laatste partij was die van de captain. Hij had even voor de tijdscontrole directe winst laten liggen en moest daarom een ogenschijnlijk lastig eindspel spelen. Hij rechtte de rug en speelde dit verrassend soepel uit: 4½ - 3½. De belangrijke punten waren binnen. De volgende wedstrijd is tegen concurrent dr. Max Euwe, we hebben er zin in.
VAS 2 - Klasse 3D Het is ons afgelopen zaterdag helaas niet gelukt om de koploper een matchpunt af te snoepen, maar wat waren we er dichtbij. Laten we beginnen met Myron die (als invaller voor de herstellende Dick Paulis) met groot voordeel uit de opening kwam en vervolgens langzaam vorderingen maakte in een technische stelling. Uiteindelijk gaf hij in een eindspel van dame + 2 pionnen tegen Loper + toren + 1 pion een belangrijke pion weg en daarmee zijn winstkansen, maar de remise tegen de sterke Theulings is sowieso een prima resultaat. Het hart van het team wordt gevormd door Roel en David die op de hoge borden tegen sterke tegenstand de boel droog moeten houden. Roel offerde zichzelf met veel geweld richting de witte koning en boekte een dik verdiende overwinning op een jeugdspeler waar hij vorig jaar nog van verloor. David kwam tegen een sterke Joegoslavische jeugdspeler net iets tekort. Er had meer ingezeten. Piet en Sietske zijn underrated en daarmee de jokers van het team. Deze keer lukte het niet. Aan de bovenste borden moeten Joris en Han punten scoren. Joris won overtuigend met wit en Han stond na enkele zetten al zo slecht dat hij de hele dag voor een halfje kon vechten. Uiteindelijk haalde hij het halfje op het droogje. Blijft over Camillo die tot nu toe elke wedstrijd een halfje binnen brengt. Deze keer deed hij dat weer in een partij waarin het stellingsoordeel nog al eens wisselde. Volgende ronde spelen we tegen Kennemer combinatie III; als we hetzelfde brengen als afgelopen zaterdag kunnen we daar belangrijke matchpunten binnenhalen.
VAS - Voorschoten Het is niet gelukt om het bekeravontuur te vervolgen. Voorschoten bleek een maatje te groot. Natuurlijk waren er zeker kansen maar op de uitslag viel weinig af te dingen. Michael kwam nooit echt goed te staan en raakte vervolgens met zijn stukken in de knoop. Pim was gedurende de partij bezig een klein nadeeltje weg te werken maar kwam nooit echt in de problemen, meer dan remise zat er overigens ook niet in. Joris stond erg goed, offerde een pion en had toen vele veelbelovende mogelijkheden om uit te kiezen. De mogelijkheid waar hij voor koos, stuitte op zeer taai verdedigingswerk, een aantal goede zetten en misschien ook wel wat stellingsgeluk. Een nederlaag waar je mee kunt leven. Aran stond de hele partij slechter en moest uiteindelijk in een dame-eindspel met een pion minder het vage lijf redden. Dat lukte wel maar matchpunten leverde het niet op. |
Disclaimer
Aan de tekst kunnen geen rechten worden ontleend.
© 03-10-2012 CvD